เดินไปบนทาง
ต้นยางสูงใหญ่
ในคืนหนาวเหน็บ
เพื่อเก็บน้ำยาง
ท่ามกลางฝูงยุงริ้นไรไต่ตอม
มีเพียงแสงตะเกียง..ส่องทาง
กับมีดกรีดยาง..ที่นำติดตัว
บนหนทางมืดสลัว..ไม่กลัวสิ่งใด
หนึ่งหยด...ที่รดลงบนกะลา
จึงก่อเกิดมา...เป็นยางอย่างที่เราเห็น
แม้ชีวิต..สุดจะลำเข็ญ
บนเส้นทางนี้...ผู้คนก็เดินต่อไป/ฮ.ติ
วิถีถิ่น......ชายแดนใต้
บทที่....7
บทรำพัน....ของคนตัดยางกับความ
เย็นในคืนทีมืดมิด
อ่านเรื่องที่เกี่ยวข้อง
วิถีถิ่น...ของคนชายแดนใต้ บทที่...1
วิถีถิ่น...ของคนชายแดนใต้ บทที่...2
วิถีถิ่น...ของคนชายแดนใต้ บทที่...3
วิถีถิ่น...ของคนชายแดนใต้ http://cialisfrance24.com บทที่...4
วิถีถิ่น...ของคนชายแดนใต้ บทที่...5
วิถีถิ่น...ของคนชายแดนใต้ บทที่...6
