ชีวิตมนุษย์นี้คือที่พักชั่วคราว
ทุกทุกเช้าคือชีวิตใหม่
สุขทุกข์ดีชั่วเคล้ากันไป
รู้ตัวได้บางขณะ
ราวอาคันตุกะมาเยือน
จงต้อนรับทุกสิ่งอย่างยินดี
แม้ทุกข์ทวีโถมทับ
ขับทุกสิ่งไปจากบ้าน
จงยืนยันให้เกียรติผู้มาเยือน
เขาอาจเตรียมปัดกวาด
ให้ความยินดีใหม่ใหม่ได้เข้ามา
ความคิดขมขื่นอับอายร้ายกาจ
ออกไปรับพวกเขา
อย่างองอาจและยิ้มหัว
เชิญเข้าบ้านมาอย่าเกรงกลัว
ขอบใจทั่วทุกคนที่มาเยือน
เพราะพระองค์ทรงส่งเขาเหล่านี้
มาชวนชี้วิถีที่ดีงาม
รอมฎอน...คือแขกนั้นผู้มาเยือน/
บทหนึ่งจาก..รูมี...กวีลำนำรัก
รอมฎอน......อัลกะรีม
บทที....10
อ่านเรื่องที่เกี่ยวข้อง
รอมฎอน...อัลกะรีม บทที่.......1
รอมฎอน...อัลกะรีม บทที่.......2
รอมฎอน...อัลกะรีม บทที่.......3
รอมฎอน...อัลกะรีม บทที่.......4
รอมฎอน...อัลกะรีม บทที่.......5
รอมฎอน...อัลกะรีม บทที่.......6
รอมฎอน...อัลกะรีม บทที่.......7
รอมฎอน...อัลกะรีม บทที่.......8
รอมฎอน...อัลกะรีม บทที่.......9
