Skip to main content

 

ผู้ศรัทธาที่แท้จริง

 

อิมาม อิบนุกอยยิม อัลเญาซียะฮฺ

อาอิช แปลและเรียบเรียง

 

 

… ผู้ศรัทธานั้นไม่ได้เป็นเพียงแค่ผู้ที่อิบาดะฮฺที่เป็นรูปแบบและหลีกห่างจากสิ่งต้องห้ามเท่านั้น แต่เขายังเป็นผู้ศรัทธาที่แท้จริงอย่างสมบรูณ์ที่ไม่มีความรู้สึกต่อต้าน ไม่ว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้นในหัวใจของเขา และไม่มีสิ่งใดจะมาครอบงำจิตใจของเขาได้ เมื่อเขาเผชิญกับความยากลำบากมากฉันใด ความศรัทธาและการยอมจำนนของเขาก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นฉันนั้น

… เขาสามารถวิงวอนขอโดยที่ไม่เห็นร่องรอยแห่งการตอบรับการวิงวอนขอของเขา ถึงกระนั้นเขาก็จะยังไม่เปลี่ยนแปลงใดๆ เพราะเขารู้ว่าเขาเป็นสิทธิของผู้ที่อภิบาลเขา ตามหนทางที่พระองค์ทรงประสงค์ เพราะหากปล่อยให้มีความรู้สึกเป็นปฏิปักษ์เกิดขึ้นในหัวใจของเขา ก็จะทำให้เขาละทิ้งหน้าที่แห่งการเป็นบ่าวแล้วรับบทบาทเป็นผู้ต่อต้าน อย่างเช่น “อิบลีส” (ชัยฏอนมารร้าย)

#ความศรัทธาที่เข้มแข็งจะเผยตัวเองในการทดสอบที่หนักหน่วง

… ผู้ศรัทธาอาจเห็นได้จากตัวอย่างอันดีของท่านนบียะฮฺยา ซึ่งเป็นบุตรชายของนบีซะการียา เขาถูกฆ่าโดยทรราชที่เป็นปรปักษ์กับเขา แต่กระนั้นอัลลอฮฺ ตะอาลาซึ่งแต่งตั้งท่านเป็นนบี ก็ไม่ใด้ช่วยเหลือและไม่ได้ปกป้องเขาจากการถูกสังหารในครั้งนั้นแต่อย่างใด

… ในทำนองเดียวกัน บรรดานบีและบรรดาผู้ศรัทธาก็ไม่ได้รับการปกป้องจากเหล่าทรราชที่ปรากฏแก่พวกเขาเหล่านั้น ถ้าคนหนึ่งมีความคิดว่าอัลลอฮฺไม่สามารถตอบรับการวิงวอนพวกเขาได้ เขาก็เป็นผู้ปฏิเสธศรัทธาอย่างแน่นอน

… อย่างไรก็ตาม ถ้าผู้ศรัทธาคนหนึ่งเชื่อว่าอัลลอฮฺสามารถตอบรับการวิงวอนของพวกเขา แม้ว่าพระองค์จะไม่ทำเช่นนั้น และเชื่อว่าอัลลอฮฺ ตะอาลา สามารถทำให้ผู้ศรัทธาหิวโหยขณะที่ผู้ไร้ศรัทธาอิ่มหน่ำสำราญ และทำให้ผู้ศรัทธาป่วยไข้และทำให้ผู้ไร้ศรัทธามีสุขภาพแข็งแรง ฉะนั้นก็เขาเหลือแต่เพียงการยอมจำนนต่อพระผู้อภิบาลแม้ว่าจะได้รับความทุกข์ทรมานหรือจะถูกแผดเผาจนไหม้เกรียมเพียงใดก็ตาม

… นบียะอฺกู๊บ อะลัยฮิสลาม ร้องไห้เป็นเวลา 8 ปีตอนที่นบียูซุฟลูกชายของท่านสูญหายไป เขาไม่เคยหมดหวัง ท่านพูดออกมาตลอดตอนที่ลูกชายคนอื่นจากไปว่า “ขอพระองค์ทรงโปรดนำพวกเขาทั้งหมดกลับมาให้ฉันด้วยเถิด”

… นบี มูซา อะลัยฮิสลาม วิงวอนขอในการต่อต้านกับฟริเอาวน์ที่ฆ่าเด็กและจัดการกับนักมายากลและตัดมือพวกเขา นับเป็นระยะเวลา 40 ปีกว่าเขาจะได้รับการตอบรับ

… ในการยอมจำนนด้วยศรัทธาอันแรงกล้าของคนๆหนึ่งนั้น จึงมิได้เป็นเพียงแค่แสดงออกมาในแบบของการรุกัวะ (ท่าทางหนึ่งในการละหมาด) เท่านั้น

… ผู้คนจำนวนมากที่เชื่อมั่นในกอดัรซึ่งต้องเผชิญกับความลำบากยากแค้น และสิ่งนี้ไม่ได้เพิ่มใดๆให้กับพวกเขา นอกจากการยอมจำนนและความพึงพอใจที่มีต่อพระเจ้าของพวกเขา ดังปรากฏอยู่ในดำรัสของพระองค์ที่ว่า “...และพวกเขาพึงพอใจในพระองค์...” (อัล มาอิดะฮฺ 119และในอายะฮฺอื่นๆ)

… ท่าน อัล ฮาซัน อัล บัศรียฺ รอฮิมาฮุลลอฮฺ กล่าวว่า “ผู้คนอาจมีสุขภาพที่เหมือนกัน แต่เมื่อประสบกับความยากลำบาก พวกเขาจะเผยให้เห็นถึงความแตกต่างกัน”

……………………