ขอความสันติจงมีแด่ทุกท่าน

วันสื่อสันติ(ที่มองเห็น)ภาพและจับต้องไม่ได้

กระบวนการยุติธรรมมีอยู่จริงหรือไม่ในโลกนี้

เพื่อความยุติธรรมยังพึ่งพิงได้หรือเปล่าในสังคมไทย

เพื่อสิทธิมนุษยชนจะเกิดขึ้นได้อย่างไร

เมื่อผู้มีอำนาจยังมองเพื่อนมนุษย์เป็นผู้อื่นที่แตกต่าง

ความหวังความฝันลมๆแล้งๆจะแล้งอีกนานเพียงใดใครตอบได้บ้าง

การตีกรอบถูกขีดเส้นให้แคบลง

แล้วเราจะอยู่อย่างไรท่ามกลางผู้คนเพิ่มจำนวนมากขึ้น

เปิดปากปกป้องสิทธิก็หาว่าต่อต้านไม่ทำตาม

ศึกษาหาความรู้เพื่อช่วยเหลือตนเองและครอบครัวก็ถูกมองว่าไม่รักชาติ

แล้วเราจะมีชีวิตปลอดภัยได้อย่างไร

ได้โปรดส่งคืนความสุขความยุติธรรมมาให้เราด้วยเถิด

ฉันเกิดที่นี่ โตที่นี่ ฉันยังคงอยู่ที่นี่ชายแดนใต้ดินแดนแห่งนี้ที่น่าอยู่สำหรับฉัน

จนมาถึงพ.ศ.2547 ฉันคิด ฉันตั้งคำถาม ฉันสงสัย ฉันกังวล มันเกิดอะไรขึ้นกับบ้านของฉัน

จนวันนี้พ.ศ.2558 11 ปี สิ่งที่เป็นข้อกังขายิ่งสับสนยังคงอยู่ ฉันต้องทำอะไร ฉันจะอยู่ยังไง

ฉันไม่สามารถอธิบาย ฉันไม่เข้าใจ ใครก่อ ใครทำ ใครได้ประโยชน์ แต่ฉันรู้ว่าฉันกลายเป็นเหยื่อ

วันนี้มีพูดคุยเรียกร้อง ขอสันติภาพ มีฝักมีฝ่าย ปาร์ตี้ เอ ปาร์ตี้ บี แล้วฉันล่ะเป็นใครกัน

บ้านของฉัน ฉันอยู่ฉันอาศัย มีใครถามฉันบ้างมั้ย 

ฉันฟัง ฉันพูด ฉันตอบ ใครบ้างจะสนใจได้ยินมัน 

11 ปี กับทุกเรื่องราวที่เกิดก่อซึ่งปัญหา ทุกบทบาทหน้าที่ ได้ทบทวนบ้างมั้ยหนอ

หรือจะเป็นส่วนหนึ่งของผู้ร่วมก่อต่อเติมเชื้อเพลิงแห่งปัญหา หรือกำลังใช้สติตัดต่อด้วยปัญญา ใช้ปัญญาหรือตัณหาแก้ปมมากกว่ากัน 

11 ปี นานพอขอยุติ ไม่ต้องรอถึง 30 ปี หรือร้อยปี เพียงเท่านี้เราเจ็บปวดมากพอแล้

เมื่อวานหนูเด็ก วันนี้โตเป็นผู้ใหญ่ ขอไม่รอถึงพรุ่งนี้ตอนแก่ตัว มันหดหู่เกินไป

ณ วันนี้ ขอเรียกร้องขออิสรภาพ ขอความเป็นธรรม กับทุกฝ่ายทุกอำนาจที่ครอบงำ

ถ้าเรื่องคดีอันวาร์ และเพื่อนร่วมชะตากรรมยังคงอยู่ดองในห้องขัง

คงสิ้นหวังที่จะเชื่อมั่นในกระบวนการยุติธรรม 

เพียงพอ พอกันที หยุดหลอกกัน

ไว้อาลัยแด่เธอ สันติแค่ภาพ แค่มายา 

วันนี้ สิ่งที่ฉันปรารถนา คือ ความปลอดภัย สงบ สุขสันติ ของทุกคน 

โปรดฟังฉัน เพราะฉันคือประชาชนที่อยู่ที่นี่บ้านของฉัน ดินแดนของฉัน ปาตานีชายแดนใต้

ด้วยความศรัทธา

รอมือละห์  แซเยะ
เยาวชนใจอาสา และภรรยาอันวาร์ผู้ต้องขังคดีความมั่นคงชายแดนใต้
28 กุมภา 2558