ฉันเจ็บ ฉันปวด ฉันต้องอดทน ฉันต้องทรมาน ฉันต้องสู้กับความเจ็บปวด มานานแล้ว ฉันต้องทนกับบาดแผลจากตะปูตำ .. คุณหมอที่มารักษา มาดูแลฉัน ท่านก็ให้ฉันกินแต่ พาราเซตามอล เพื่อให้หายปวด .. ฉันต้องอดทน กินยาแก้ปวดที่หมอให้มานานแล้ว ... ทำไม คุณหมอ ไม่รักษาให้ฉันหายจากการเจ็บปวดนี้ ซักที ... คุณหมอไม่เคยมาคุยกับฉันเลยนะว่า ฉันเจ็บ และปวด แค่ไหน คุณหมอไม่เคยมาดูแลฉันเลย นะ ว่าฉันต้องทนทรมาน อย่างไร คุณหมอคิดแต่ว่า รักษาฉันดีแล้ว คุณหมอคิดแต่ว่าให้แค่ยาแก้ปวดมันก็ดีอยู่แล้ว คุณหมอรู้ดีแล้วเหรอว่าอาการปวดของฉันเป็นอย่างไร คุณหมอไม่เคยมาคุยกับฉันเลย
คุณหมอเปิดคลินิคอยู่ในกรุงเทพฯ แล้วคุณหมอจะรู้ได้ไงว่าฉันปวดแบบไหน ฉันป่วยเป็นอะไร คุณหมอ มาถามอาการฉันซักหน่อยมั้ย คุณหมอมาพูดคุยกับญาติ พี่น้อง ของฉันก่อนได้มั้ย ก่อนที่คุณหมอจะบอกกับคนอื่นๆ ว่า ฉันเป็นอะไร และฉันต้องการอะไร คุณหมอไม่เคยมาคุยกับฉันเลย นะ
ฉัน ยอมให้คุณหมอ รักษาฉัน แบบตามใจคุณหมอมาแล้ว 10 ปี ถ้าคุณหมอยังทำแบบนี้ ฉันก็จะต้องทนทุกข์ ทรมานกับบาดแผลนี้ไปอีกนานเป็นแน่ แล้วที่บอกว่าจะรักษาให้ฉันหายขาดจากการบาดเจ็บโดยเร็ว มันก็เป็นเพียงแค่คำพูด ที่คุณหมอปลอบใจฉันมาตลอดเวลา
โปรดอย่าให้บาดแผลของฉันเป็นเรื่องที่ต้องลองผิดลองถูก ช่วยหาใครที่รู้ และเข้าใจ ถึงจิตใจของคนป่วย คนที่บาดเจ็บ หรือลองมาถามญาติ พี่น้องฉันในพื้นที่ดูซิ ว่าฉันต้องการสิ่งใด แล้วช่วยรักษาตามสิ่งที่ฉันต้องการ เข้าใจฉันซักนิด ช่วยเอา ตะปู ออกจากเท้าฉัน ฉันจะได้หายเจ็บ
