สมชาย นีละไพจิตรกับ “เมล็ดพันธุ์แห่งการต่อสู้” เพื่อความเป็นธรรม
“…
ค่ำคืนเอ๋ย
จงก้าวไปให้ช้าลง
จนกว่าเมล็ดพันธุ์แห่งการต่อสู้
ได้หยั่งรากและแตกหน่อ
ก่อนที่รุ่งอรุณอันน่าสะพรึงกลัว
จะมาเยี่ยมเยือน
ขอให้เราได้กล่าวสดุดี
แก่ผู้ตายที่ไร้หลุมฝังศพ
และปราศจากมรณบัตร
ขอให้เราได้จารึกชื่อของเขา
บนสุสานไร้กาลเวลา
ของเหล่าวีรชน
ผู้อุทิศตนแด่มวลชน
……..”