14 ปีกับการสาบสูญของเพื่อนที่รักยิ่งคนหนึ่ง
รศ.ดร.วินัย ดะห์ลัน
วันที่ 12 มีนาคม 2561 ย้อนเวลาจากวันนี้กลับไป 14 ปี วันที่ 12 มีนาคม 2547 เพื่อนที่รักมากที่สุดคนหนึ่งของผมและของคนไทยอีกจำนวนมากถูกความไม่เป็นธรรมพรากตัวเขาไปจากครอบครัว ญาติพี่น้อง เพื่อนสนิทมิตรสหายตลอดจนคนที่รักเขาซึ่งมีอยู่มากมายในแผ่นดินไทย เขาหายสาบสูญไปนับจากวันนั้นจวบจนวันนี้ ไม่พบแม้แต่เศษเสี้ยวส่วนใดของร่างกาย พวกเราร่วมเรียกร้องหาความเป็นธรรมให้กับเขาแต่คำตอบกลับเป็นความเงียบ ผมเองแม้ทำอะไรไม่ได้มากนัก แต่ในฐานะคณบดี คณะสหเวชศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ในเวลานั้นสิ่งที่ทำเพื่อมิให้สังคมลืมเลือนคนดีอย่างเขาคือการรวบรวมเงินทองจากเพื่อนๆและผู้มีจิตศรัทธา จัดสร้างห้องปฏิบัติการคอมพิวเตอร์ให้กับนิสิตคณะสหเวชศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ภายใต้ชื่อของเขา
จวบจนบัดนี้ ห้องปฏิบัติการคอมพิวเตอร์ดังกล่าวยังคงถูกเรียกขานเพื่อการรำลึกถึงเพื่อนผู้ที่กายหายสาบสูญแต่ชื่อยังคงอยู่กับนิสิตและบุคลากรคณะสหเวชศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ตลอดมา คณะสหเวชศาสตร์สถานที่ซึ่งเพื่อนผู้นี้เคยสร้างบุญคุณช่วยเหลือสนับสนุนในฐานะทนายความคืนความเป็นธรรมให้กับนิสิตตัวเล็กๆคนหนึ่ง เสียดายที่สุดคือความเป็นธรรมเมื่อมอบให้กับนิสิตได้เป็นผลสำเร็จแล้วแต่ตนเองกลับถูกความอยุติธรรมและความเลวร้ายในสังคมพรากไป
ขออัลลอฮฺทรงรับดุอาอฺจากพวกเรา ขอทรงปกป้องคุ้มครองเพื่อนของพวกเราตลอดไป “ทนายสมชาย นีละไพจิตร”
