เรื่องเล่าจากญาลันฯ
*********
บทที่ 3
ด้วยจิต...ที่อาสา
โดย สายลมแห่งตักวา
"ที่นี่ ...คือที่สำหรับคนที่มุ่งมั่น เสียสละ และจิตอาสา จริงๆ
ถ้าจะมองหาผลประโยชน์ ก็ไม่ต้องมาตั้งแต่แรก"
คำพูดที่หนักแน่นเด็ดเดี่ยวของแบวี ผู้ดูแลที่นี่
บ่งบอกเจตนารมณ์อันชัดเจนถึงอุดมการณ์ที่มีของเขา
สำหรับคนทำงานที่นี่ถึงแม้ค่าตอบแทนจากรูปตัวเงิน
จะน้อยนิดหรือแทบจะไม่มีเลยก็ตาม
แต่...ถ้าคิดว่าเป็นการแลกด้วยความโปรดปราณ
จากอัลลอฮฺแล้วนั้น พวกเขาถือว่าเป็นสิ่งที่คุ้มค่านัก
และนั่นคือจุดหมายของคนทำงานที่นี่
"อุดมการณ์ มันกินไม่ได้"
ในยุคสังคมปัจจุบันสิ่งนี้ คือความจริง
หากแต่...
ชีวิตจะมีคุณค่าได้อย่างไร หากจิตวิญญาณนั้นว่างเปล่า
โดยปราศจากอุดมการณ์และจุดยืน
"อย่าเพิ่งคิดว่า...เราจะได้อะไรจากสังคม
ตราบใดที่...เรายังไม่ได้ให้อะไรกับสังคม"
คำพูดจากบาบอ ผู้ที่รับผิดชอบดูแลเด็กๆ ที่นี่
มันทำให้ฉันฉุกคิดได้ว่า
ที่ผ่านมา เราทำอะไรเพื่อส่วนรวมบ้าง
เราคาดหวัง อะไรจากสังคมที่เราอยู่
ความสะดวกสบาย ความปลอดภัย???!
แล้วถ้าตราบใดที่สังคมยังป่วยเพราะจริยธรรมที่เสื่อมโทรม
ความปลอดภัย จะมีได้อย่างไร?
เรายินดีกับการได้รับมากกว่าการให้
เราสนใจแต่สิทธิ์ของตัวเองจนลืมสิทธิ์ของผู้อื่น
เรารู้จักหน้าที่ของตัวเองน้อยกว่ารู้จักหน้าที่ของคนอื่น...
เราเอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางของทุกสิ่ง
เราทิ้งความจริงและสัจธรรมเพื่อความปรารถนา
และความพึงพอใจของตัวเอง
จากนั้น...
เราก็มาคาดหวังและเรียกร้องอะไรๆ มากมายจากสังคม
ทั้งที่...เราไม่เคยร่วมรับผิดชอบหรือให้อะไรต่อสังคมที่เราอยู่เลย
จะว่าไปมันก็ไม่แฟร์ และที่แย่ที่สุดคือ...มันคือความจริง
ความเป็น "จิตอาสา" ไม่ใช่จะมีได้กับคนทุกคน
และที่สำคัญมีคนจำนวนไม่น้อย
ที่ไม่สามารถยืนหยัดกับอุดมการณ์ได้ตลอดรอดฝั่ง
จะเนื่องด้วยอะไรก็ล้วนแล้วแต่เป็นเหตุผลของปัจเจกบุคคล
เด็กๆ ทุกคนพร้อมหน้ากันที่อาคารละหมาด
หลังเสียงอาซาน อัสรี ได้ไม่นาน
พวกเขาต่างจัดแจงและตั้งแถวเป็นระเบียบ
เพื่อเข้าเฝ้าเอกองค์อภิบาล
"เด็กบางคน...เพิ่งจะละหมาดและปอซอเป็น
ก็ตอนมาอยู่ที่นี่... และหลายคนเลย
ที่ไม่ได้เรียนอัลกรุอ่าน...น่าสงสารมาก"
นี่คือคำบอกเล่าของบาบอ
เสียงเครื่องยนต์ของเรือทำให้ผู้โดยสารทุกคนต้องเงียบ
ละจากการสนทนา...ทั้งปวง เพื่อการชื่นชมความงามธรรมชาติ
ของสองข้างฝั่งแม่น้ำ
สถานที่แห่งนี้ทำให้ฉันเห็น...ความเสียสละของบุคคลากรที่นี่
ความมุ่งมั่นและความพยายามที่จะแก้ไขปัญหาอย่างจริงจัง
ความอดทนเพื่อที่จะฟื้นฟูคุณภาพของทรัพยากรมนุษย์ด้วย "ศาสนบำบัด"
เพื่อให้พวกเขาเหล่านั้นกลับสู่สังคมได้อีกครั้ง
บางที การเริ่มต้นสู่การเป็น "จิตอาสา" ที่ดีนั้น
คือ การที่เราแบ่งปันพื้นที่เล็กๆ ของ "การรักตัวเอง"
ออกมาเพื่อผู้อื่นบ้างเท่านั้นเอง
อ่านบทที่ 1 และ 2 ได้ที่
เรื่องเล่าจากญาลันฯ บทที่ 1 ความรัก ความหวัง ทางเลือก
เรื่องเล่าจากญาลันฯ บทที่ 2 ความรักในโอกาส
#เรื่องเล่าจากญาลันฯ
