บันทึกนี้มีมากกว่าความรัก

#บันทึกนี้มีมากกว่าความรัก

การเริ่มต้นสุดสัปดาห์แรกของเดือนแห่งความรักในปี 2561 นี้ เริ่มต้นขึ้นด้วยความรู้สึกอิ่มเอมเปี่ยมล้นด้วยรัก ด้วยเหตุผลของการเข้าร่วมกิจกรรมค่ายเด็กฯ ครั้งที่2 ของมูลนิธินูซันตารา ณ บ้านจือแร ต.สาวอ อ.รือเสาะ จ.นราธิวาส

ความตื่นเต้นมาพร้อมกับการเริ่มต้นค่ายทุกครั้ง เพราะฉันจะลุ้นเสมอว่าจะได้เจอกับบทเรียนรู้แบบไหน จะต้องลุ้นไปกับเหตุการณ์สนุกสนุกอะไรบ้าง และจะได้เจอกับเด็กน้อยแสนซนที่จะพัฒนาไปด้วยกันได้อย่างไร

วันเสาร์ที่ 3 กุมภาพันธ์ ฉันและสหาย ซึ่งรอบนี้มีด้วยกัน 5 คน ได้แก่ นีโ่ม่ แบปา หนูเล็ก หนูนูร และหนูฟาง เราออกเดินทางราวๆ เจ็ดโมงสิบห้า มุ่งหน้าไปหารักและสมบัติที่ถูกซ่อนไว้แห่งบ้านจือแร

ฉันขับรถด้วยความไวหนึ่งร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมง  เพื่อให้ถึงจุดหมายปลายทางในเวลาที่กำหนด แล้วเราก็ถึงเป้าหมายทันการ ฉันถึงกับตะลึงในความพร้อมถึงพร้อมที่สุดของพื้นที่ จังหวะที่เลี้ยวรถไปจอดในบริเวณจัดงาน ฉันตะลึงกับความสะอาดสะอ้านของโรงเรียนบ้านจือแร และภูมิทัศน์ที่งดงาม พร้อมนกมากมายในโรงเรียน ฉันเลยรู้สึกนกไปด้วยเลย

ความพร้อมของกิจกรรมรอบนี้มีไม่ต่างจากรอบที่ผ่านมา แต่เราเริ่มมีประสบการณ์ จึงทำให้คล่องแคล่วมากขึ้น กิจกรรมเริ่มเป็นทางการประมาณ 10 โมง ด้วยการแนะนำตัวเพื่อ "รู้จักฉัน รู้จักเธอ" หลังจากนั้นเรามาร่วมกันออกกฎในการอยู่ร่วมกันของค่ายนี้ ความประหลาดใจปนเศร้าลึกเกิดขึ้นทันทีหลังจากเห็นกฎของเด็กน้อยกลุ่มหนึ่ง "เขาออกกฎว่า #อย่าฆ่ากัน #อย่าฆ่าพ่อแม่ #อย่าฆ่าตัวตาย" มันสะท้อนใจมาก ในพื้นที่ความขัดแย้งชายแดนใต้ ปาตานีแห่งนี้ ได้ทิ้งรอยช้ำไว้ให้เด็กจำนวนไม่น้อย หลายคนผ่านพ้นได้มีชีวิตที่งดงาม แต่หลายคนยังจมทุกข์หาสุขไม่ได้ มันหดหู่มาก และยิ่งต้องใช้พลังรักโอบกอดเพื่อรักษาเยียวยาเขาเหล่านั้นในช่วงเวลาสั้นนี้ให้ได้

กิจกรรมถัดไปของเช้าวันแรกคือ การวาดฝันอนาคตของฉัน ในสมุดวาดภาพ กิจกรรมนี้สะท้อนใจฉันอีกครั้ง เมื่อพบเด็กชายคนหนึ่งเขียนว่าตนอยากเป็นนักยิง คำนี้มันหดหู่มาก #คำว่ายิงที่ออกมาจากเด็กน้อย มันต้องมีเรื่องซ่อนอยู่ และฉันก็พบคำตอบว่าใช่จริงๆ "พ่อเขาโดนยิงจากเหตุการณ์" คือคำตอบที่ได้รับมาหลังจากพยายามหาเหตุผลของกฎของการห้ามฆ่าและการอยากมีอนาคนที่เกี่ยวกับการยิง เราเจอปัญหาแล้วสุดท้ายคงต้องหาทางทำให้ดีขึ้น

ฟังดูอาจจะหดหู่แต่เรายังมีทางออกสู่สิ่งที่ดีกว่าแน่นอน ถ้าเราเจอปัญหาก่อนบานปลาย

ค่ายยังคงเดินไป เราพยายามเติมรัก สานฝัน ไม่ทิ้งใครไว้ระหว่างทางและเฝ้ามองเด็กทุกคนอย่างตั้งใจ บ่ายวันแรกเรามากิจกรรมผสมคำ สร้างสรรค์ ช่วงเวลานี้ช่างดูดพลังฉันไปอย่างมหาศาล แต่ในมุมกลับฉันก็รู้สึกอิ่มเอมมากมาย หัวเราเสียงดังสนั่นอย่างที่ไม่เคยเป็น #มันดีมากจริงๆ และช่วงเย็นเรามีการทดลองวิทยาศาสตร์นอกห้องเรียนกัน ทั้งมหัศจรรย์อัญชัน และผักเปลี่ยนสี ที่จะทดลองข้ามคืนกัน เด็กๆตื่นเต้น ฉันก็ตื้นตัน มันมาเจอกันพอดีในความรู้สึกนี้

คืนวันแรกเรามีกิจกรรมอัดแน่นจากพื้นที่ เสียงอานาซีรกังวาลก้อง บางบทเพลงทำฉันร้องไห้ โดยเฉพาะเพลงที่ร้องให้กับเด็กกำพร้า ฉันอินมาก แม้เข้าใจไม่หมด แต่มันก็ซึ้งมาก และสิ่งสำคัญคืนนั้นฉันเห็นความร่วมใจของพื้นที่ ที่ทุ่มเทให้เด็กๆอย่างมาก ชาวบ้านนับร้อยที่มามันช่างซาบซึ้งกินใจและสุขล้นยิ่งนัก

วันที่สองเริ่มต้นด้วยความตื่นเต้น กิจกรรมดำเนินการต่อเนื่องเด็กๆตัวน้อยๆที่เต็มไปด้วยพลังและความสดใส เริ่มเข้าสู่บทเรียนรู้ของวันที่ 2 กิจกรรมวันนี้มีทั้งเก็บสมบัติ ผักมหัศจรรย์(ผลการทดลองจากเมื่อวาน) งานศิลปะ 3D และ ของฝากกลับบ้านแสนอร่อยอย่างขนมโค เด็กๆเริ่มสนุกกับการค้นหาสมบัติและกล้าแสดงออก เล่าเรื่องต่างๆจากงานศิลปะที่กลุ่มของตัวเองสร้างสรรค์ พวกเราก็สนุกสนานไปกับเด็กๆไม่แพ้กัน

ผ่านกิจกรรมไปสองวัน ถึงช่วงสุดท้ายของการปิดค่าย น้ำตาไหลอาบสองแก้มไม่แพ้ครั้งที่ผ่านมา และครั้งนี้น่าจะหนักกว่าเพราะทั้งรักและผูกพันธ์ แม้ช่วงเวลาแสนสั้นแต่ความสุขมันกอดเราไว้แน่นเหลือเกิน เพลงอำลาปิดค่ายเริ่มขึ้น และเราได้สลามพร้อมสวมกอดกัน ชายกับชาย หญิงกับหญิง มันพริ้มอุ่นในความรู้สึกมาก

การโอบอุ้มเด็กผู้ด้อยโอกาสในพื้นที่คงออกมาดีไม่ได้จากคนนอกแน่นอน เขาเหล่านี้ต้องการรักจากคนใกล้ ต้องการการใส่ใจ จากคนข้างกาย ฉันเป็นเพียงผู้จุดประกายฝัน ฉันเป็นเพียงผู้สร้างแรงบันดาลใจ แต่คนที่จะประคองกายใจของเด็กเหล่านี้คือคนในชุมชน คนในครอบครัว และฉันเห็นสิ่งนี้จากคนพื้นที่บ้านจือแร พื้นที่สาวอ โดยเฉพาะจากแบฟาริส ครอบครัวของแบ และครอบครัว KpS Keluarga Bahagia Kampung Sentusa ที่ฉันต้องขอบคุณ ขอบคุณและขอบคุณจริงๆ ที่จริงใจและทุ่มเทกับทุกสิ่งในค่ายครั้งนี้ และทำให้ค่ายครั้งนี้มีแต่รักที่โอบกอดเราไว้

ขอบคุณที่สุดคงเป็นมูลนิธินูซันตารา ที่ยังพาฉันไปพบทางรักใหม่ๆในทุกสัปดาห์ เดะละห์และทุกคน ขอบคุณจิวา แห่ง YICE ที่ทิ้งงานมาเพื่อพี่และน้องๆ ซาบซึ้งฝุดๆ และที่สุดของที่สุด สหายของข้าที่ร่วมเดินทางไปด้วยครั้งนี้ นีโม่ แบปา หนูเล็ก หนูนูร หนูฟาง ทุกนางน่ารักและมีใจอาสาเป็นนางฟ้าชุมชนจริงๆ

แล้วเราจะบอกรักกันไปอีกนานนาน และวันหน้าจะกลับไปหาอีกน่ะเด็กเด็ก

#เพราะรักแล้วรักเลย

กะเดียร์

(ข้อความบางส่วนจากเพจ NUSANTARA Patani - มูลนิธินูซันตารา เพราะอ่านแล้วน่ารักจึงขอมาไว้ในบันทึกของกะเดียร์)

ดูรูปภาพเพิ่มเติมได้ ที่นี่