"เสือ"
...
ชายหนุ่มจรดใบมีดคมกริบลงบนรอยกรีดเดิมของต้นยาง ตวัดข้อมือเข้าหาตัวเองด้วยน้ำหนักที่พอเหมาะและวางองศาของใบมีดอย่างเที่ยงตรง ไม่ลึกถึงเนื้อไม้จนเป็นแผล และไม่เฉือนเปลือกไม้หนาเกินความจำเป็น ขณะที่น้ำยางผุดออกและใหลตาม
"ละหมาดซูโบะห์แล้วรอให้สว่าง ให้ตะวันขึ้นก่อนค่อยออกไปกรีดยางก็ได้ เราต้องระวังเสือ อีกอย่างราคายางก็ไม่ค่อยดีด้วย..."
เสียงของพ่อที่พูดกับเขาเมื่อหลายวันก่อนยังคงก้องอยู่ในความทรงจำอย่างชัดเจน ขณะที่เขากรีดเฉือนเปลือกไม้ยางจนสุดรอยบากบนลำต้น
เขาตระหนักดีถึงความดุร้ายของเสือ รอยแผลของเขี้ยวและกรงเล็บตามร่างกายของหลายๆ คนที่เขาเคยเห็น ความเจ็บปวดของญาติและคนใกล้ชิดที่เขารับรู้นั้นทำให้เขาหวาดกลัวถึงกับหนาวสะท้านถึงขั้วหัวใจเมื่อนึกถึงคำที่เขาพูดกัน
"เราจะเอาอะไรไปสู้กับเสือร้ายได้ มันมีกำลังและแข็งแรงกว่าเราเยอะ ทั้งเขี้ยวทั้งเล็บ มันมีสัญชาติญาณชนิดที่เราไม่มี ยังไงก็สู้มันไม่ใหว จะใช้กฎหมายบ้านเมืองก็ใช้ไม่ได้ มันเป็นเสือ"
เขาก้มลงจัดจอกยางที่วางตะแคงอยู่ในโครงลวดให้ตรง พลางเหยียดตัวขึ้นตรงมองไปที่แถวต้นยางเบื้องหน้า พลางไพล่คิดถึงพ่อ พ่อที่ลงแรงปลูกยางเมื่อ 10 กว่าปีก่อน และขอให้เขาเรียนศาสนา เรียนปอเนาะ เพราะไม่อยากให้ลืมรากเหง้าของตนเอง พ่อบอกว่าสวนยางนี้จะเป็นแหล่งทำกินของเขา
ขณะที่ชายหนุ่มสลัดความคิดต่างๆ ออกจากห้วงคำนึง พร้อมกับก้าวเท้าไปยังต้นยางอีกต้นเบื้องหน้า โดยไม่ทันตั้งตัว เพียงแว่วเสียงกิ่งไม้หัก ขณะหันมองไปทางเบื้องซ้าย เสือร้ายตัวใหญ่ กางกรงเล็บ แยกเขี้ยวพุ่งเข้าตะปบ...
.........
.........
ชายหนุ่มถูกเรียกตัวตาม พรก.ฉุกเฉิน
