“แดดส่องฟ้าเป็นสัญญาวันใหม่ พวกเราแจ่มใสเหมือนนกได้ออกจากรัง” เนื้อเพลงข้างต้นเป็นเพลงที่เข้าหูซ้ายแล้วยังคงไม่ทะลุหูขวา มันยังคงหลอกหลอนในมโนความคิดให้คิดถึงแต่เรื่องการเดินทาง เรื่องการท่องเที่ยว หรือแม้กระทั่งเรื่องที่ต้องการหาความสุขจากการเดินทาง สิ่งเหล่านั้นมันยังคงหลอกหลอนฉันเรื่อยมา
เสียงสนทนาภายในรถกระบะยังคงดำเนินต่อไปตามล้อรถที่มีความอิสระในการเคลื่อนที่ จากจุดเดิมไปยังจุดใหม่ เสียงสนทนาในรถไม่มีเรื่องไร้สาระ มีเพียงเรื่องราวประเด็นที่ต้องทำงาน แต่เสียงสนทนาเริ่มแผ่วลงเมื่อภายนอกรถมีการส่ายของสายฝนที่กระทบกระจก ทำให้อาการสะลึมสะลือเริ่มเข้ามารบกวนสายตา
mso-ascii-font-family:Calibri;mso-ascii-theme-font:minor-latin;mso-hansi-font-family:
Calibri;mso-hansi-theme-font:minor-latin;mso-bidi-font-family:"Cordia New";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi">
Calibri;mso-hansi-theme-font:minor-latin;mso-bidi-font-family:"Cordia New";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi">
“ทำพาสปอร์ต(หนังสือเดินทาง)ยังไม่ได้ไปไหนเลย อย่างน้อยต้องการให้มีอะไรบ้างในพาสปอร์ต สงสารมันโดนฝุ่นอยู่บ้านอย่างเดียว “สิ้นเสียงกล่าวตัดพ้อจากหญิงสาวที่เป็นเพื่อนร่วมเดินทางในครั้งนี้
“เอาแบบนี้วันที่ 1นี้ เวลา บ่ายโมงเจอกันที่ทำงานเดี่ยวเราไปมาเลย์กัน” เสียงปลอบใจแนวเชิญชวนจากชายวัยกลางคนที่มีแว่นประดับสายตา พร้อมทั้งต้องหมุนพวงมาลัยรถ โดยวินาทีนี้เขาต้องเป็นคนขับรถ ในคราบหัวหน้าของเราที่อยู่ในคันรถนี้
เวลาบ่ายโมงรถตู้คันเทาได้พร้อมหน้าสถานที่ทำงานเพื่อรอรับผู้โดยสาร เพื่อไปเผชิญโลกภายนอกด้วยภาระหน้าที่ ที่ต้องแบกงานไว้บนบ่า แต่ฉันก็ยังคงตื่นเต้นที่จะได้ข้ามแดนไปเที่ยวเมืองนอกกับเขาสักทีแม้จะอยู่ใกล้แค่เอื้อมก็ตาม แต่สิ่งที่มหัศจรรย์ที่สุดคือ ถึงเวลาสักทีที่หนังสือเดินทางของฉันจะได้มีลายลักษณ์อักษรบันทึกอย่างเขาบ้าง
เวลาเกือบหกชั่วโมงกับการเดินทางเพื่อไปยังจุดหมายปลายทางที่รอคอย คือ มหาวิทยาลัยอูตารามาเลเซีย(Universiti Utara Malaysia ; UUM ) รัฐเคด้าห์ ประเทศมาเลเซีย ซึ่งรถคันนี้ได้เดินทางด้วยเส้นทางสายสะเดาเพื่อเข้าประเทศมาเลย์เซีย ก่อนหน้าที่จะถึงสถานที่แห่งนี้ ถนนสองข้างทางที่เชื่อมสัมพันธ์ระหว่างไทยกับมาเลย์ ถือว่ามีความอุดมสมบูรณ์ของป่าไม้เป็นอย่างมาก เพราะเบื้องหน้าของรถที่มุ่งไปยังเบื้องหน้าเป็นภูเขาที่รายเรียงกัน เขียวขจีเมื่อมองจากมุมไกล ทั้งยังเต็มไปด้วยหมอกสีขาวที่ออกมารวมตัวกับหมู่ก้อนเมฆที่เล่นกายภาพบนท้องฟ้า มันยังคงใช้ชีวิตของมันตามปกติ ภาพเบื้องหน้าเหล่านั้นกลับทำให้ฉันนึกถึงธรรมชาติที่บ้านเรา หรือประเทศไทยของเราที่นับวันจะต้องเป็นห่วงมากขึ้น ยิ่งเมื่อวัดความต้องการของตัวเองที่อยากจะสัมผัสกับธรรมชาติก็จำต้องเดินทางต่างจังหวัดเพื่อที่จะได้มองเห็นธรรมชาติที่เขียวขจีเช่นประเทศเขา ฉันเคยได้ยินจากที่ใดสักที่คงไม่ไกลๆจากจอสี่เหลี่ยมที่ตั้งอยู่ที่บ้านว่า ป่า ต้นไม้ ลำธารในประเทศไทยถือว่าเป็นป่าไม้ที่อุดมสมบูรณ์เป็นอย่างมาก แต่ปัจจุบันทรัพยากรเหล่านั้นนับวันยิ่งหมดไป ยิ่งหมดไป แม้ว่าหลายภาคส่วนจะออกมารณรงค์หรือออกมาต่อต้านการสร้างเขื่อนจากผู้หวังดีที่ต้องการจะพัฒนาประเทศไทยแต่ไม่รับผิดชอบกับทรัพยากร
การลักลอบตัดไม้ทำลายป่ายังคงมีให้เห็นทุกวี่ทุกวันจากข่าวสักส่วนใหญ่ แต่เมื่อมีการจับกุมก็จับได้เพียงลูกจ้างกระจอกๆที่รับจ้างตัดไม้เท่านั้น ส่วนระดับคนสั่งการเป็นไปได้ยากในการตามหาตัว หรือคงจะหายคล้ายกับนินจาที่รู้ว่ามีตัวตน แต่จับเป็นตัวเป็นตนไม่ได้ทำให้นึกถึงละครไทยๆที่จัดแสดงในจอทีวีว่า รู้ว่าคนบงการเป็นใครแต่ไม่มีใครต้องการไปยุ่งเกี่ยวเพียงว่าเขาเป็นคนใหญ่คนโต เป็นผู้มีอิทธิพลในหมู่บ้านโน้น หมู่บ้านนี้ แต่สิ่งหนึ่งที่เชื่อเหลือเกินว่า ผลประโยชน์ที่ได้มาจากการทำลายทรัพยากรมันเป็นผลประโยชน์ที่ร้อนระอุจากบาปกรรมที่หลอกหลอนทุกวี่วันจากการกระทำเหล่านั้น
เฮ้อ! ถึงสักที พี่สาวร่างผอมที่มาด้วยกัน บนพึมพำเมื่อก้าวขาลงจากรถ
โอ่ว สวยมาก สวยจริงๆ มีหมอกด้วย สดชื่นจัง ท้องฟ้าก็สวยมาก เสียงกรี้ดกร้าดจากสาวร่างตุ้ยนุ้ยกล่าวภูมิใจกับธรรมชาติที่อยู่เบื้องหน้าหลังจากได้เปิดประตูหน้าต่างออกไปเพื่อแลดูความสวยงามที่เป็นจุดชมวิวของที่พักแห่งนี้ก็ว่าได้
ท้องฟ้าสีครามปนด้วยสีฟ้าคงจะไม่ต่างอะไรจากบ้านเรา ที่มีทั้งก้อนเมฆล้อมวงสนทนากัน ทั้งยังมีก้อนเมฆที่คอยตามเมฆหมู่ใหญ่ในการเคลื่อนที่ และบางทีก้อนเมฆที่เคลื่อนไหวบนฟากฟ้านั้นจะแยกตัวออกเป็นสองสี ที่มีสีจางและสีเข้ม และมันคงแยกออกจากกันทำให้มีความแตกต่างระหว่างสีเข้มและสีอ่อน แลดูความสวยงามอีกแบบหนึ่งที่ยังคงความเป็นตัวของมันได้ลงตัว แม้ว่าบางครั้งเมฆที่มีสีเข้มจะทำให้แลดูอึมครึม เศร้า หรือคล้ายฝนจะตกแต่มันก็ยังคงรักษาสายตาให้กับคนดูได้โดยไม่ทำร้าย ส่วนก้อนเมฆสีจางที่แลดูแล้วทำให้เย็นตา สบายใจแต่มันก็ยังคงแฝงความอ่อนไหวของคนดูที่แลดูมันเมื่อมันเคลื่อนที่ไปรวมตัวกับก้อนเมฆสีเข้ม ความแตกต่างที่แยกกันอย่างสิ้นเชิงนำมาซึ่งวิธีการต่างๆที่จะทำให้ก้อนเมฆเหล่านี้ได้รวมตัวกันได้ในที่สุด ปรากฏการณ์เหล่านี้ทำให้นึกถึงคำพูดที่เขาชอบพูดกันว่า
"ความแตกต่างที่ลงตัว" คงจะไม่ผิดหากใช้คำนี้กับหมู่ก้อนเมฆ แต่คงจะเห็นผลช้าเป็นแน่ หากใช้กับความแตกต่างของมนุษย์ไม่ว่าจะทางใดทางหนึ่ง
minor-latin;mso-hansi-font-family:Calibri;mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Cordia New";mso-bidi-theme-font:minor-bidi">
mso-bidi-font-family:"Cordia New";mso-bidi-theme-font:minor-bidi">
