บัดชา ข่าน (ช่วง 1921-1924) ตอน ฆาตกรตัวอันตราย
ผศ.ดร.สุชาติ เศรษฐมาลินี
สถาบันศาสนา วัฒนธรรม และสันติภาพ มหาวิทยาลัยพายัพ เชียงใหม่
"คนๆ หนึ่ง ย่อมเกิดการเรียนรู้จากการได้สัมผัสความทุกข์ทรมาน ฉันสงสัยว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับฉัน หากฉันเลือกใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย และไม่มีโอกาสดื่มด่ำลิ้มรสชาติของการอยู่ในคุก และความหมายทั้งหมดที่มีอยู่ในนั้น" (บัดชา ข่าน)
ทหารอังกฤษกล่าวว่าความจริงแล้วไม่ได้ต้องการลงโทษบัดชา ข่าน หรอก พวกเขาเพียงอยากชักนำให้ท่านไม่ออกนอกแถวเท่านั้น แต่กระนั้นก็ตาม พวกทหารกลับจัดให้บัดชา ข่าน เป็นนักโทษประเภทอาชญากร้ายแรงมากกว่าที่จะเป็นนักโทษทางการเมือง
เมื่อท่านได้กลับไปยังที่ขุมขังประจำของท่าน ท่านได้พบกับพี่ชายคือ ดร. ซอเฮ็บ ข่าน ซึ่งเป็นหมอและเคยรับราชการเป็นเจ้าหน้าที่แพทย์ประจำกองทัพอังกฤษในยุโรป ต่อมาท่านได้ถูกย้ายให้มาประจำการชายแดนเพื่อต่อต้านชาวปาทานเผ่าวาซิร (อยู่แถบปากีสถานและอัฟกานิสถาน) ท่านจึงตัดสินใจลาออก
ทั้งสองต่างโผเข้ากอดกัน และเมาท์มอยกันสักพัก ในที่สุด ดร. ซอเฮ็บ ข่าน ก็บอกถึงจุดประสงค์การมาเยี่ยมของท่านในครั้งนี้โดยส่งกระดาษโน๊ตของทหารอังกฤษที่ยื่นข้อเสนอต่อบัดชา ข่าน ว่า
“ท่านจะได้รับการปล่อยตัวให้เป็นอิสระ และสามารถเปิดโรงเรียนได้ เพียงแต่ห้ามไม่ให้เดินทางไปในยังหมู่บ้านอื่นๆ หากท่านยอมรับเงื่อนไขนี้ ท่านจะได้รับอิสรภาพและออกไปกับพี่ชายของท่านในบ่ายนี้ได้เลย”
เมื่อบัดชา ข่าน อ่านข้อความในกระดาษจบลง ท่านเงยหน้ามองไปยังพี่ชาย แล้วกลับมามองที่กระดาษอีกครั้ง แล้วก็ฉีกกระดาษออกเป็นชิ้นๆ แล้วก็เขว้งทิ้งลงกับพื้น
ดร. ซอเฮ็บ ข่าน มองน้องชายด้วยใบหน้าซีดเซียวและพยายามอธิบายเหตุผลเพื่อโน้มน้าว แต่บัดชา ข่าน ได้แต่ลูบเคราตัวเอง
สัปดาห์ต่อมา บัดชา ข่าน ถูกตีตรวนทั้งมือและเท้า และมีเหล็กกลมๆ ล๊อคที่คออยู่ด้วย ท่านถูกย้ายไปเรือนจำพิเศษสำหรับนักโทษร้ายแรง เนื่องจากไม่ยอมให้ความร่วมมือกับทางการอังกฤษ
บัดชา ข่าน จึงถูกปฏิบัติในที่คุมขังเยี่ยงฆาตรกรตัวอันตราย พร้อมทั้งมีแผ่นเหล็กจารึกชื่อและข้อหาห้อยอยู่
อ่านความเดิมตอนที่แล้ว
"บัดชา ข่าน" ทหารที่ไม่ใช้ความรุนแรงของอิสลาม
ทหารที่ปราศจากอาวุธ (nonviolent army) ของเผ่าปัชตุน (ปาทาน)
บัดชา ข่าน นำทัพเคลื่อนไหวต่อสู้กับอังกฤษด้วยวิธีอารยะขัดขืน
ขบวนการเคลื่อนไหวแบบสันติวิธีของ บัดชา ข่าน
บัดชา ข่าน ตอน บันทึกในกรงขัง และการยืนต่อหน้าผู้อธรรม
