บางครั้งอายุขัยของคนเรามีคุณค่าสูงถึงขั้นที่พระองค์นำมาเป็นเครื่องสาบานสำหรับพจนารถของพระองค์เลยทีเดียว อายุขัยบางคนสามารถเทียบเคียงดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ ฯลฯ ในคำสาบานในกุรอาน
พระองค์ทรงสาบานด้วยอายุขัยอันจำเริญของท่านนบีมุฮัมมัด ดังที่ปรากฏในอายะฮ์ "لَعَمْرُکَ إنَّهُمْ لَفِی سَکرَتِهِمْ یَعمَهُونْ" "ขอสาบานด้วยอายุขัยของเจ้า แท้จริงพวกเขาเหล่านั้นตกอยู่ในความมึนเมาหลงทาง"
อายุขัยของแต่ละคนขึ้นอยู่กับตัวของเขาเอง ไม่ได้ขึ้นอยู่กับการหมุนตัวของโลก! เพราะฉะนั้น สมมุติว่าหากผู้ใดพัฒนาความรู้ได้20ขั้น นั่นจึงจะแปลว่าเขาอายุยี่สิบปี
แต่หากมิได้เป็นเช่นนั้น นั่นแสดงว่าเขายังเป็นเด็ก เพียงแต่จากวันที่เขาลืมตาดูโลกจนถึงตอนนี้ โลกหมุนรอบดวงอาทิตย์ไปแล้วยี่สิบรอบ! เขายังเป็นเด็กอยู่
คล้ายกับเวลาที่เราพูดว่า ต้นไม้ต้นนี้มีอายุยี่สิบปี หมายความว่าจากวันที่ต้นกล้างอกเงยจนกระทั่งวันนี้นั้นโลกหมุนรอบดวงอาทิตย์ยี่สิบรอบ
ในโลกของสิงห์สาราสัตว์ก็เช่นกัน แม้กระทั่งก้อนหิน สมมุติว่าเราตั้งก้อนหินไว้สักยี่สิบปีโดยไม่เคลื่อนย้ายไปที่ใหน ยี่สิบปีในที่นี้ย่อมไม่ไช่ยี่สิบปีสำหรับหิน แต่เป็นยี่สิบรอบการโคจรรอบดวงอาทิตย์ต่างหาก
การที่โลกโคจรรอบดวงอาทิตย์แต่ละครั้งไช่จะทำให้อายุที่แท้จริงของมนุษย์เพิ่มขึ้น เพราะเหตุนี้เองที่เราขอดุอาในช่วงปีใหม่ของทุกปีว่า "โอ้ ผู้เปลี่ยนแปลงดวงใจทั้งหลาย...ฯลฯ"
ทั้งนี้ เป็นการวิงวอนให้พระองค์ทรงทำให้จิตใจของเราเกิดการเปลี่ยนแปลง เกิดพลวัต ให้เราได้รู้และเข้าใจสิ่งต่างๆอย่างถ่องแท้ ให้เรารู้แจ้งว่า เรามาจากใหน จะไปที่ใหน และจะต้องทำอะไรบ้างในช่วงชีวิตที่มีอยู่นี้...
แปลและเรียบเรียงจากการบรรยายธรรมของ อายะตุลลอฮ์ ญะวาดี ออโมลี
