มหัศจรรย์จากก้อนเลือด
บรรจง บินกาซัน
ทุกคนรู้ดีว่าเมื่อเวลาถูกมีดบาดหรือแผลเก่าเริ่มมีเลือดไหลออกมาอีกครั้งหนึ่ง ในไม่ช้าเลือดที่ไหลออกมาจะหยุด เพราะตรงไหนที่ร่างกายมนุษย์มีเลือดไหลออกมา เลือดจะก่อตัวขึ้นเป็นก้อนตรงบริเวณนั้นเพื่อเยียวยารักษาแผลให้ทันเวลาและป้องกันมนุษย์มิให้เสียชีวิตจากเลือดไหลไม่หยุด
นี่อาจเป็นปรากฏการณ์ปกติสำหรับเรา แต่นักเคมีชีววิทยาได้แสดงให้เราเห็นจากการศึกษาค้นคว้าว่าปรากฏการณ์นี้เกิดขึ้นจากระบบที่ทำงานอย่างสลับซับซ้อน ในระบบนี้หากขาดองค์ประกอบอย่างหนึ่งอย่างใดหรือองค์ประกอบใดได้รับความเสียหาย มันก็จะทำให้กระบวนการของระบบหยุดเลือดนี้ไม่มีประโยชน์แต่อย่างใดเลย
ที่สำคัญกว่านั้นก็คือเลือดจะจับตัวเป็นก้อนอยู่เหนือบาดแผลและจะยังคงอยู่ด้านบนของบาดแผลเท่านั้น มิเช่นนั้นแล้ว เลือดทั้งหมดของสิ่งมีชีวิตจะแข็งตัวและทำให้สิ่งมีชีวิตนั้นตายได้ นี่คือเหตุผลที่ว่าทำไมเลือดจะต้องก่อตัวในเวลาที่พอเหมาะพอดีตรงที่ที่ถูกต้อง
นักวิทยาศาสตร์กล่าวว่าเมื่อร่างกายมนุษย์ได้รับบาดเจ็บ เกล็ดเลือดที่ไปกระจุกตัวอยู่ตรงบริเวณที่ได้รับบาดเจ็บจะปล่อยสารอย่างหนึ่งที่จะทำให้เกล็ดเลือดอื่นๆมารวมตัวในที่เดียวกัน และในที่สุด เซลเหล่านี้จะขึ้นมาบนแผลที่เปิดอยู่ หลังจากนั้นมันก็จะตายไปหลังจากได้ทำหน้าที่ของมันในการขึ้นมาอยู่ที่แผลแล้ว การเสียสละชีวิตของมันเป็นเพียงส่วนหนึ่งของระบบการแข็งตัวของเลือด
ธร็อมบินเป็นโปรตีนตัวหนึ่งที่ทำให้เกิดการแข็งตัวของเลือดง่ายขึ้น สารนี้จะถูกสร้างขึ้นเฉพาะตรงที่มีบาดแผล การสร้างโปรตีนนี้จะต้องไม่มากหรือน้อยไปกว่าที่จำเป็นและจะต้องเริ่มต้นและหยุดในเวลาที่ถูกต้องด้วย มีตัวเคมีมากกว่ายี่สิบชนิดที่ถูกเรียกว่าเอ็นไซม์ซึ่งมีบทบาทอย่างสำคัญในการสร้างธร็อมบิน เอ็นไซม์เหล่านี้สามารถเริ่มต้นสร้างมันขึ้นมาใหม่และหยุดมันได้อีก กระบวนการนี้มีความละเอียดอ่อนมากจนธร็อมบินจะก่อตัวขึ้นก็ต่อเมื่อมีแผลที่แท้จริงเกิดขึ้นแก่เนื้อเยื่อเท่านั้น
ทันทีที่เอ็นไซม์ทำให้เลือดแข็งตัวถึงระดับที่น่าพอใจในร่างกายแล้ว ไฟบริโนเจนที่ประกอบด้วยโปรตีนจะก่อตัวขึ้น ในชั่วระยะเวลาสั้นๆจะมีเส้นใยเกิดขึ้นตรงบริเวณที่มีเลือดไหลออกมา ขณะเดียวกัน เกล็ดเลือดยังคงเข้ามาสะสมที่บริเวณบาดแผลอย่างต่อเนื่อง สิ่งที่ถูกเรียกว่าก้อนเลือดนั้นก็คือตัวอุดที่เกิดขึ้นจากการสะสมของเกล็ดเลือดนี่เอง เมื่อบาดแผลได้รับการเยียวยารักษาแล้ว ก้อนเลือดนี้ก็จะหายไป
ระบบที่สามารถทำให้เกิดก้อนเลือดและกำหนดว่าจะให้เลือดคงแข็งตัวอยู่หรือจะสลายไปนั้นย่อมต้องมีความละเอียดอ่อนและสลับซับซ้อนมาก ระบบนี้ทำงานอย่างไม่ผิดพลาดแม้แต่ในเรื่องรายละเอียดที่เล็กที่สุด
หากระบบที่ทำงานอย่างสมบูรณ์นี้มีปัญหาเพียงเล็กน้อย อะไรจะเกิดขึ้น? ตัวอย่างเช่น ถ้าหากเลือดมีการแข็งตัวแม้แต่ภายนอกบาดแผลหรือหากก้อนเลือดแตกได้อย่างง่ายดายจากบาดแผล คำตอบก็คือ กระแสเลือดที่ไหลไปยังอวัยวะส่วนที่สำคัญที่สุดอย่างเช่นหัวใจ สมองและปอดจะถูกอุดตันด้วยก้อนเลือดซึ่งจะทำให้เสียชีวิตอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ความจริงดังกล่าวมานี้แสดงให้เราเห็นว่าร่างกายมนุษย์ได้ถูกออกแบบมาอย่างไม่มีความผิดพลาด เป็นไปไม่ได้ที่จะอธิบายว่าระบบการแข็งตัวของเลือดเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นมาโดยบังเอิญ หรือเป็น “การวิวัฒนาการอย่างค่อยเป็นค่อยไป” ดังที่ทฤษฎีแห่งการวิวัฒนาการได้ยืนยันไว้ ระบบที่ถูกสร้างและคำนวณไว้อย่างรอบคอบเช่นนี้เป็นหลักฐานที่ยืนยันถึงการสร้างสรรค์อันถูกต้องสมบูรณ์
พระเจ้าผู้ทรงสร้างเราขึ้นมาและได้ให้เรามาอยู่บนโลกใบนี้ได้สร้างร่างกายของเราขึ้นมาพร้อมกับระบบนี้ซึ่งคอยให้คุ้มครองเราในการได้รับบาดเจ็บหลายครั้งในชีวิตของเรา
การแข็งตัวของเลือดเป็นสิ่งสำคัญไม่เพียงแต่เฉพาะบาดแผลที่มองเห็นเท่านั้น แต่ยังมีความสำคัญสำหรับการแตกของหลอดเลือดเล็กๆในร่างกายของเราซึ่งเกิดขึ้นตลอดเวลา ถึงแม้เราจะไม่สังเกตเห็น แต่ในร่างกายของเราก็มีเลือดไหลเล็กๆภายในอย่างต่อเนื่อง เมื่อเราชนประตูหรือนั่งลงแรงๆ หลอดเลือดเล็กๆในร่างกายของเราจะแตก
เลือดที่ไหลนี้จะหยุดทันทีโดยวิธีการของระบบที่ทำให้เลือดแข็งตัวและเส้นเลือดเล็กๆเหล่านี้จะถูกทำให้เข้าสู่สภาพปกติของมันอีกครั้งหนึ่ง ถ้าหากผลของมันรุนแรงมากไปกว่านั้นและมีเลือดไหลภายในอย่างแรง มันจะเกิดรอยจ้ำสีม่วง
มนุษย์ที่ไม่มีระบบการแข็งตัวของเลือดจะต้องหลีกเลี่ยงสิ่งที่ทำให้เลือดไหล และคนไข้ที่ขาดระบบนี้จะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน แม้แต่เลือดไหลเพียงนิดเดียวภายในร่างกายจะโดยการลื่นหรือหกล้มก็เพียงพอที่จะทำให้คนที่ขาดระบบนี้เสียชีวิต ดังนั้น ด้วยความจริงดังกล่าวมา แต่ละคนควรจะพิจารณาถึงความมหัศจรรย์ในการสร้างสรรค์ภายในร่างกายของตัวเองและเขาควรจะกตัญญูรู้คุณต่อพระเจ้าผู้ทรงสร้างร่างกายของเขาขึ้นมาอย่างไม่มีที่ติ
ร่างกายของเราเป็นพรประเสริฐจากพระผู้เป็นเจ้าที่มีต่อเรา ซึ่งแม้แต่เพียงเซลหนึ่งเราก็ไม่สามารถสร้างมันขึ้นมาได้ อัลลอฮฺได้ทรงกล่าวไว้แก่มนุษยชาติว่า : “เราได้สร้างสูเจ้ามา ดังนั้น ไฉนสูเจ้าจึงไม่ยืนยันความจริง ?” (กุรอาน 56:57)
