ศิลปะการอยู่ร่วมกัน
รากฐานสำคัญมากที่อยู่ร่วมกันได้อย่างสงบระหว่างชุมชนความเชื่อต่างๆ (ไม่ว่าจะเป็นแบบศาสนาหรือไม่ใช่ศาสนา) เริ่มจากการที่เรา(ทุกฝ่าย)ต้องยอมรับกันตรงๆ ว่า #เราไม่มีวันที่จะไปพึงพอใจต่อวิถีทุกอย่างของอีกฝ่ายได้ (ถ้าเราพึงพอใจทั้งหมด ก็ต้องเปลียนไปรับวิถีของอีกฝ่ายนั่นแหละครับ)
แต่แม้เราจะไม่พึงพอใจทั้งหมด แต่เราก็ต้องมีจรรยามารยาทที่มีต่อวิถีของความเชื่ออื่นๆ มิใช่การด่าทออย่างหยาบคาย สิ่งสำคัญคือการหาทางจัดระยะการดำรงอยู่ด้วยกันอย่างเหมาะสม ให้ทุกฝ่ายสามารถดำรงวิถีที่ตนเองเป็นได้ให้มากที่สุด โดยเฉพาะสิ่งจำเป็นที่ขาดไม่ได้ ...ชีวิตคนแม้จะมีวิถีชีวิตที่แตกต่างกันอย่างไร แต่ก็ยังมีอะไรหลายอย่างที่สามารถช่วยเหลือร่วมมือซึ่งกันและกันได้
ในความหลากหลาย ต้องส่งเสริมการแลกเปลี่ยนความเข้าใจต่อชุดอธิบายชีวิตที่แตกต่างกันในบรรยากาศที่ผ่อนคลายและหวังดีต่อกัน ... มิใช่การนำบริบทของตนไปสวมทับบริบทของอีกฝ่าย
#ทุกฝ่ายนั่นแหละ
