"...การฆ่านั้น นับเป็นความผิดอันใหญ่หลวง และฮารอมในทุกกรณี
อิสลามนั้นให้ความสำคัญกับชีวิตมาก ยกเว้นเสียแต่มันเหตุสุดวิสัยจริงๆ ซึ่งผู้กระทำมิได้ตั้งใจจะให้เกิดเช่นนั้นขึ้น ยกตัวอย่างเช่น เราซ้อมยิงปืนในสนามซ้อมอยู่ดีๆ
ขณะที่เรากำลังเหนี่ยวไก บังเอิญ มีคนบ้าที่ไหนไม่ทราบ ผลุนผลันวิ่งตัดเข้ามาในทางปืน ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่เราเหนี่ยวไกไปแล้ว
กระสุนทะลุตัดขั้วหัวใจตายคาที่ (อันนี้แค่ยกตัวอย่างเฉยๆนะครับ)
แบบนี้เรียกการฆ่าเหมือนกัน แต่ไม่ได้จงใจ มันเป็นเหตุสุดวิสัยจริงๆ
แม้นการฆ่าในกรณีนี้อิสลามก็ให้ผู้กระทำต้องถือศีลอดสองเดือนเต็ม เพื่อชดใช้(อันนี้เป็การชดใช้ระหว่างเขากับพระเจ้าเท่านั้น ส่วนระหว่างเขากับญาติผู้เคราะห์ร้ายก็อีกเบบหนึ่ง)
โอ้พี่น้องที่รัก จงมีความเมตตาซึ่งกันและกันเถิด จงมีความเมตาซึ่งกันและกันเถิด..."
-จากการสอนตัฟซีรนูรุ้ลเอียะฮฺซาน ซูเราะฮฺอันนิสาอฺ โดย ต่วนฆูรู บาบอ อิสมาแอล สปันญัง อัลฟาฏอนีย์-
