|| The Questions of Life: 2/6 ||
ฉันมาจากไหน? คำถามแรกนี้เป็นหัวใจของความว้าวุ่น ความสับสน ของนักคิดฝ่ายวัตถุนิยมที่ไม่เชื่อในสิ่งใดสิ่งหนึ่งเว้นแต่สิ่งที่สามารถพิสูจน์ได้ด้วยประสาทสัมผัสทั้งห้า พวกเขาจะร้องตะโกนจากก้นบึ้งหัวใจ และท้าทายความสมเหตุสมผลทางปัญญา และพวกเขาจะกล่าวอย่างดื้อรั้นว่า จักรวาลและสรรพสิ่งทั้งมวลที่มีอยู่ในจักรวาลต่าง “บังเกิดขึ้นเอง” ส่วนความเป็นระเบียบและกฎธรรมชาติเป็นเรื่องที่ “เกิดขึ้นโดยบังเอิญ”
ชายผู้หนึ่งเคยถามอิหม่ามญะอฺฟัร ศอดิก เกี่ยวกับพระเจ้า ท่านถามชายคนนั้นกลับว่า “ท่านเคยเดินเรือในทะเลไหม?” ชายคนนั้นตอบว่าเคย ท่านถามต่อไปว่า “เคยเผชิญกับลมพายุไหม?” เขาก็ตอบว่าเคย “และในขณะนั้น เจ้าจะสิ้นหวังต่อนายท้ายและลูกเรือใช่ไหม?” เขาตอบว่า “ใช่” ท่านจึงถามอีกว่า “หัวใจของเจ้าเคยคิดไหมว่า มีผู้ที่สามารถช่วยเหลือเจ้า หากพระองค์ทรงต้องการให้เป็นเช่นนั้น” เขาตอบว่า “ใช่” ท่านจึงกล่าวว่า “นั่นคือ อัลลอฮฺ” อัลกุรอานได้เตือนสติมนุษย์ ในเรื่องนี้ว่า
وَإِذَا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فِي الْبَحْرِ ضَلَّ مَن تَدْعُونَ إِلَّا إِيَّاهُ ۖ فَلَمَّا نَجَّاكُمْ إِلَى الْبَرِّ أَعْرَضْتُمْ
{และเมื่อทุกขภัยประสบแก่พวกเจ้าในท้องทะเล ผู้ที่พวกเจ้าวิงวอนขอก็จะสูญหายไปเว้นแต่พระองค์เท่านั้น[ที่ทรงคุ้มครองและช่วยเหลือพวกเจ้า] แต่เมื่อพระองค์ทรงช่วยให้พวกเจ้ารอดพ้นขึ้นบก พวกเจ้าก็หันหลังออกไป[จากพระองค์] | อัล-อิสรออฺ 17:67}
وَإِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِيبًا إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِّنْهُ نَسِيَ مَا كَانَ يَدْعُو إِلَيْهِ مِن قَبْلُ
{และเมื่อทุกขภัยใดๆ ประสบแก่มนุษย์ เขาก็จะวิงวอนขอต่อผู้อภิบาลของเขา ด้วยการหันหน้ากลับคืนสู่พระองค์อย่างนอบน้อม แต่เมื่อพระองค์ทรงโปรดปรานความสุขหนึ่งจากพระองค์ให้แก่เขา เขาก็ลืมสิ่งที่เขาเคยวิงวอนขอต่อพระองค์มาแล้วเมื่อครั้งก่อน | อัซ-ซุมัรฺ 39:8}
ดังนั้นสำหรับผู้ที่ขานรับเสียงเรียกร้องที่มาจากส่วนลึกแห่งหัวใจที่มีแต่ดั้งเดิม[ฟิฏเราะฮฺ] นั้น จะยอมรับและเชื่อมั่นในพระผู้อภิบาล[ร็อบบฺ] ซึ่งหัวใจของเขาต่างมุ่งสู่พระองค์อย่างเต็มเปี่ยมด้วยความภักดี ความยำเกรง ความหวัง และการมอบยอมตนโดยสิ้นเชิง รวมถึงหัวใจที่มุ่งขอความช่วยเหลือจากพระองค์ สิ่งนี้พวกเขาได้รับรู้จากความรู้สึกที่แท้จริงที่มาจากส่วนลึกแห่งหัวใจ และนี่คือศาสนาดั่งที่อัล-กุรอานได้กล่าวไว้ ความว่า
فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا ۚ فِطْرَتَ اللَّـهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا ۚ لَا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّـهِ ۚ
ذَٰلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَـٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ ۚ
{ดังนั้น เจ้าจงผินหน้าของเจ้าสู่วิถีที่เที่ยงแท้ [1] (โดยเป็น) ธรรมชาติของอัลลอฮฺ [2] เป็นศาสนาของอัลลอฮฺซึ่งพระองค์ทรงบังเกิดมนุษยชาติ(เพื่อให้ยึดมั่น)บนมัน ไม่อาจมีการเปลี่ยนแปลงในธรรมชาติที่อัลลอฮฺทรงสร้างขึ้นมา นั่นคือวิถีอันเที่ยงธรรม [3] แต่ส่วนมากของมนุษย์นั้นไม่รู้ | อัร-รูม 30:30}
เสียงเรียกร้องจากก้นบึ้งแห่งหัวใจที่มีมาแต่ดั้งเดิมในตัวตนของมนุษย์นั้น บางครั้งก็อ่อนแอ หรือถูกกดทับปกคลุมไว้อย่างเจตนาในยามที่ชีวิตมีความสุขสบายและความฟุ้งเฟ้อ แต่เมื่อเขาประสบกับภัยพิบัติหรือโศกนาฏกรรมใดๆ หรือเมื่อเขาผิดหวังจากความช่วยเหลือที่ขอจากมนุษย์ด้วยกัน เมื่อนั้นที่เสียงร้องจากก้นบึ้งแห่งหัวใจจะมุ่งสู่พระเจ้า เรียกร้องหาความช่วยเหลือจากพระองค์ ด้วยความนอบน้อมถ่อมตน และเปี่ยมไปด้วยความหวัง
| มาจากไหน?
ชัยค์ ยูสุฟ อัล-เกาะเราะฎอวีย์
[1] อัด-ดีน หะนีฟัน: วิถีที่เที่ยงแท้; การเบี่ยงออกจากแนวทางอื่นทั้งหมดมาสู่อิสลาม
[2] ฟิฏเราะตัลลอฮฺ: ธรรมชาติของอัลลอฮฺ; ความโน้มเอียงทางธรรมชาติสู่อิสลาม; การรู้จักอัลลอฮฺที่ฝังแน่นอยู่ในธรรมชาติของการสร้าง
[3] อัด-ดีน อัล-ก็อยยิม: วิถีอันเที่ยงธรรม; ศาสนาอันเที่ยงตรง; ระบบชีวิตที่เป็นสัจจะ
อ่านเรื่องที่เกี่ยวข้อง
The Questions of Life: 1/6 โดย ชัยคฺ ดร.ยูสุฟ อัล เกาะเราะฎอวียฺ
