"...อย่ามองคนด้านเดียว
คนบางคนถ้าคุยในเเง่ศีลธรรมเเล้ว จัดได้ว่า เป็นคนใช้ไม่ได้คนหนึ่ง เมาแอ๋ทั้งวัน อย่าว่าเเต่ละหมาดครบห้าเวลาเลย ถามว่าละหมาดเป็นรึปล่าว น่าจะเหมาะสมกว่า คนเมานั้นถึงจะละหมาดเป็น เเต่เมื่อละหมาดขณะอยู่ในอาการเมา การละหมาดนั้นถือว่าใช้ไม่ได้...
เเต่อีกมุมหนึ่ง หากมีงานของชุมชนที่ต้องการแกนหลักในการช่วยจัดการ เขากลับเป็นผู้รับขันอาสาอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย ช่วยกันทำซุ้ม จัดที่จัดทางทำห้องน้ำ ทั้งวันทั้งคืนอย่างไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อย เห็นใจคนยากจน เเม้ว่าตนไม่ละหมาด เเต่ขี้สงสาร เห็นเด็กข้างบ้านตาละห้อยเพราะหิวไม่ได้ จักต้องจัดเเจงหุงหาอาหารมาประเคนให้อย่างเพรียบพร้อมพรึบพรับ เหล่านี้ คือคนที่มีมนุษยธรรมสูง
เมื่อคนๆหนึ่ง ที่ศีลธรรมไม่ค่อยจะดี เเต่มนุษยธรรมเขาดีเลิศ เหนือกว่าคนละหมาดบางคนเสียอีก ก็จงเลือกมองเขาที่มนุษยธรรม เรื่องศีลธรรมเขาต้องชำระกับอัลลอฮฺ ไม่ใช่ชำระกับเรา..
คนๆหนึ่งจักสมบูรณ์ได้ต้องเติมให้เต็มทั้งศีลธรรม เเละมนุษยธรรม เเต่ลึกๆเเล้วสำหรับผู้ศรัทธา มนุษยธรรมเเละศีลธรรมเเยกกันไม่ได้ อย่าได้เป็นคนที่ละหมาดครบ เเต่ขี้เหนียวเเรงกับเพื่อนบ้าน ใจเเคบ อย่าเป็นคนที่ตื่นตะฮัจญุด ไปมัสยิด เเต่ผลักไสผู้ซึ่งมาขอความช่วยเหลือ... "
-สรุปจากการสอนตัฟซีรนูรุ้ลเอียะฮฺซาน ซูเราะฮฺมูฮัมหมัด โดยบาบออิสมาแอล สปันญัง อัลฟาฏอนีย์ ถอดความโดย ฟากีรฺ -
