"...ผู้ใดหวังสูง ก็ควรอุตสาหะให้เข้ม
อย่าสักเเต่หวัง เเล้วนั่งคอยท่าไม่ลงมือทำอย่างใด.
อยากสบาย ต้องขยันทำงาน บากหน้า สู้ทุกสถานการณ์
อยากเป็นปราชญ์ ต้องขยันเรียน หมั่นศึกษา
มิเช่นนั้น จะเป็นเเบบ ไอ้เท่งนักเลงร้านน้ำชา
ผุดไอเดียกลางวงว่า จะซื้อที่สักห้าสิบไร่ ปลูกโน้นนี่นั่น
หลังจากเก็บเกี่ยว เราคงจะได้เป็นเถ้าเเก่ สวมเเว่นดำนั่งนับตังเป็นเเน่ คนในวงต่างร้อง อูหู้!! สุดยอดจริงๆเลยพี่เท่ง ไม่สิ ต้องเรียกเถ้าแก่เท่ง
ไอ้เท่งยิ้มพราย ม้วนใบจาก ยาเส้น พ่นควันโขมงโฉงเฉง ทุกคนในวง ก็อดที่จะร่วมยินดีกับความฝันของไอ้เท่งไม่ได้ พากันยื่นมือ มาจับเถ้าแก่ในอนาคตกันเกรียวกราว
ชาในแก้วของไอ้เท่งหมด เรื่องในวงก็ซบเซา ต่างคนต่างขอตัวซึ่งกันเเละกัน เถ้าแก่เท่งของเราก็กลับด้วย หยิบนกประจำกายที่เเขวนไว้หน้าร้านชา สตาร์ตมอเซอไซด์เฒ่า ที่เสียงราวกับคนแก่ไอคอกเเค๊ก พอถึงบ้าน ไอเท่งก็เเบมือ ขอเงินเมียซึ่งกำลังเสียบลูกชิ้นอยู่ในครัว เอ่ยวาจา ขอเงิน สำหรับค่าน้ำชามื้อต่อไป..
นี่แหละ คือการหวังเเบบไอ้เท่ง
ดังที่ชาวอะฮฺลุลกีตาบกล่าวว่า
"สวรรค์ต้องเป็นของยาฮูด"
หรือ
"สวรรค์ต้องเป็นของนาศอรอ"
.ถ้าเพียงหวังสามารถนำคนเข้าสู่สวรรค์ได้ ป่านนี้ก็เต็มไปด้วยอะหฺลุลกีตาบเดินในสวรรค์เต็มไปหมด เพราะ หวังกันสูงเหลือเกิน
สำหรับสวรรค์นั้น หวังอย่างเดียวไม่พอ ต้องเดินทางถูกด้วยพี่น้องเอย.."
-สรุปจากการสอนตัฟซีรนูรุ้ลเอียะฮฺซาน ซูเราะฮฺมูฮัมหมัด โดยบาบออิสมาแอล สปันญัง อัลฟาฏอนีย์ -
*ไอ้เท่งเป็นเพียงนามสมมุติที่แอดมินตั้งไว้ ในเทปบาบอไม่ได้กล่าวชื่อ เเต่ยกตัวอย่างเรื่องราวเช่นนี้ เพื่อความง่ายในการเข้าใจ แอดมินจึงใส่ชื่อ ไอ้เท่ง ลงไปเเทนนะครับ
-ถอดความโดย ฟากีรฺ –
