บทกวี:ขอสักบทเพลงแด่โรฮิงญา

 

 

โอ้พี่น้องโรฮิงญา

เจ้ามีบทเพลงให้ข้าร่ำร้องไหม

บทเพลงให้แด่เจ้าทุกๆคน

บทเพลงที่ให้พวกเจ้าปีติยินดี

บทเพลงแด่ความสุขสม

เจ้ามีบทเพลงให้ข้าร่ำร้องไหม

ข้าขอสักหนึ่งบทเพลงเถิด

 

ทว่าข้าเห็นดวงตาพวกเจ้าโศกเศร้า

ข้าเห็นหยาดน้ำตาพวกเจ้ารินไหล

ในวันที่ข้าสุขสมอยู่ดีกินสุข

แต่เจ้าอยู่ท่ามกลางลูกกระสุน

ที่มีแต่การคำรามใส่เจ้าไม่หยุดยั้ง

พวกเขาจักล้างเผ่าพันธุ์เจ้าให้สิ้น

ช่างโหดเหลือเกินแด่พี่น้องข้า

 

อองซานซูจี

หล่อนดูเหมือนเทพธิดาเปื้อนเลือด

หล่อนเหมือนนางงามแสร้งยิ้มบนเวที

หล่อนคือผู้ดีแห่งเสรีภาพโนเบล

ทว่าต่อสิ่งเหล่านั้นที่หล่อนกำมือถือไว้

มิใช่มาจากดวงจิตดวงใจอันบริสุทธิ์

เป็นเพียงความโสโครกของความเป็นมนุษย์

 

หล่อนเอ๋ย

หล่อนผู้สถาปนาเสรีภาพเป็นนักหนา

แต่ทำไมหล่อนจึงทำต่อพี่น้องข้าเช่นนี้

ข้าขอสักบทเพลงจากหล่อนจะได้ไหม

บทเพลงที่หล่อนคิดว่าจักร้องแด่พี่น้องโรฮิงญา

บทเพลงที่หล่อนคืนความสุขแด่พี่น้องมุสลิม

หากหล่อนมีจิตใจอันงดงาม

ข้าอาจจักร้องเพลงให้หล่อนสักหนึ่งบทเพลง

"ขอเถิดอย่าได้ทำร้ายพี่น้องฉัน"

นั้นคือท่อนหนึ่งในเพลงข้า

และข้าอาจร้องบทเพลงมากกว่านี้ไม่ได้

เพียงเพราะข้าคิดบทเพลงไม่ออก

นอกจากความเมตตาแด่พี่น้องข้า

 

โอ้พี่น้องโรฮิงญา

เจ้ามีสักบทเพลงให้ข้าร่ำร้องไหม

หากเจ้าไม่มีสักท่อนเดียว

หากเจ้าได้จากข้าไปแล้ว

ขอเถิดให้เจ้าได้อยู่ดีมีสุข

บทเพลงอาจไม่สำคัญ

ข้ามิอาจร่ำร้องให้เจ้าได้

นอกจากคำวิงวอนจากข้าเพียงนั้น