รำลึก 70 ปี “เสรีไทย”

วันนี้วันที่ 8 ธันวาคม 2554

หลายคนคงจำเหตุการณ์ของเช้าตรู่วันนี้เมื่อ 70 ปีก่อน จากอิทธิพลของภาพยนตร์ฮอลลีวูดเรื่องหนึ่ง เมื่อเครื่องบินรบญี่ปุ่น 300 กว่าลำที่บินจากเรือบรรทุกเครื่องบิน ได้บินเข้าโจมตีฐานทัพเรือสหรัฐอเมริกาที่เพร์ล ฮาเบอร์ อย่างไม่มีใครคาดคิดทำให้มีผู้เสียชีวิต 3,000 กว่าคน เรือรบเสียหาย 18 ลำ กองทัพเรือสหรัฐฯกลายเป็นอัมพาตไปชั่วขณะ และเป็นการเปิดฉากระหว่างสหรัฐฯกับญี่ปุ่นเป็นเวลาร่วมสี่ปี

แต่หลายคนคงไม่ทราบว่า ในเวลาไล่เลี่ยกัน ทหารของสมเด็จพระจักรพรรดิเกือบ 50,000 นาย ได้เคลื่อนพลจากเกาะไหหลำ ด้วยกองเรือรบราว 200 ลำ กระจายกำลังยกพลขึ้นบกที่อ่าวไทยไล่ตั้งแต่จังหวัดสมุทรปราการ ชุมพร สุราษฏร์ธานี นครศรีธรรมราช สงขลา และปัตตานี และทหารญี่ปุ่นบางส่วนจากอินโดจีนก็เคลื่อนกำลังเข้ายึดปราจีนบุรี

 คนไทยในเวลานั้น ตั้งแต่ทหาร ตำรวจ ยุวชนทหาร พลเรือน ได้ร่วมกันต่อสู้กับกองทหารต่างชาติบุกเข้าอย่างยอมตายถวายชีวิต ทุกสมรภูมิมีการปะทะอย่างดุเดือด ตั้งแต่ด้วยการยิงสู้กันกันด้วยปืนเรือรบกับปืนใหญ่ การโจมตีด้วยเครื่องบินกับหน่วยป้องกันและต่อสู้อากาศยาน การตั้งแนวปืนกลยิงปะทะกันในระยะกระชั้นชิด จนถึงการติดดาบปลายปืนเข้าสู้กัน เพื่อปกป้องอธิปไตยของไทย
               ไม่ต่างจากคำขวัญที่ปลุกระดมคนไทยให้สู้กับกองกำลังต่างชาติในเวลานั้นว่า “ถ้าแม้นปราชัยต่อไพรี ก็ได้ปฐพีไม่มีคน”

การรบดำเนินไปตั้งแต่ฟ้าสางจนถึง 10 โมงเช้า ฝ่ายไทยเสียชีวิตนับร้อยคนแต่รัฐบาลภายใต้การนำของรัฐบาลจอมพล ป.พิบูลสงคราม ก็ได้สั่งให้ทุกแนวรบหยุดยิงยอมให้ญี่ปุ่นเดินทัพผ่านไทยได้สะดวก และต่อมาได้กลายเป็นฝ่ายเดียวกับญี่ปุ่น และยังประกาศท้ารบกับอังกฤษและสหรัฐอเมริกา

ในวันเดียวกับที่รัฐบาลไทยประกาศจุดยืนยอมเข้าข้างญี่ปุ่น มีคนไทยจำนวนมากไม่เห็นด้วย หลายคนน้ำตาไหลด้วยความเจ็บแค้น

ที่บ้านพักของนายปรีดี พนมยงค์ มีการชุมนุมของผู้คนที่คิดว่าไม่อาจหวังพึ่งพิงรัฐบาลชุดนี้ได้ และรวมตัวกันจัดตั้งองค์การต่อต้านญี่ปุ่น หรือมีชื่อในเวลาต่อมาว่า “ขบวนการเสรีไทย” อันประกอบด้วยคนไทยทุกระดับทั้งในและนอกประเทศ โดยมีภารกิจคือ “ต่อต้านญี่ปุ่น” และให้สัมพันธมิตรรับรองว่าการประกาศสงครามกับสหรัฐฯและอังกฤษไม่ได้เป็นเจตจำนงของคนไทย

ภาพจาก http://en.wikipia.org

(8 ธันวาคม 2484 ทหารญี่ปุนยกพลขึ้นบกเข้าไทย)

ภารกิจเสรีไทยอาจจะดูไม่มาก แต่เอาเข้าจริงแล้วอาจดูเป็นงานหินสุดขีด คือการกู้ชาติให้รอดพ้นจากกองทัพญี่ป่นที่ตีกองทัพสหรัฐและอังกฤษแตกพ่ายทุกสมรภูมิในภาคพื้นแปซิฟิก ตังแต่ฟิลิปปินส์ ชวา อินโดจีน มาเลเซีย พม่า จนนึกไม่ออกว่า เสรีไทย จะเอาอะไรไปสู้กับญี่ปุ่น  

และที่สำคัญคือประกาศจุดยืนเป็นศัตรูกับรัฐบาลไทยในเวลานั้นที่เป็นผู้กุมอำนาจรัฐ

ปฏิบัติการเสรีไทยจึงเต็มไปด้วยความเสี่ยงภัย และปกปิดเป็นความลับสุดยอด พลพรรคเสรีไทยจึงพร้อมที่จะเสี่ยงชีวิตได้ตลอดเวลา

ไม่น่าแปลกนัก ที่อาจารย์ป๋วย อึ๊งภากรณ์เมื่อครั้งเป็นเสรีไทยสายอังกฤษ กระโดดร่มเข้ามาในประเทศไทย และถูกจับได้ เคยเขียนเล่าว่าในกระเป๋าเสื้อมี “ยาพิษ” เตรียมพร้อมกินยาฆ่าตัวตาย

คนอย่างนายการะเวก ศรีวิจารณ์ เสรีไทยสายอเมริกา ที่เดินข้ามภูเขาจากประเทศจีน เพื่อข้ามแม่น้ำโขงเข้ามาปฏิบัติการในเมืองไทยต้องถูกตำรวจไทย “ยิงตาย” พร้อมกันสามศพ

คนอย่างนายเสริม บุญสุตม์ นักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์และการเมืองที่กระโดดร่มออกมาจากเครื่องบิน แต่ร่วมไม่กาง สาบร่มไปพันติดอยู่กับเครื่อง ตัวเองห้อยต่องแต่งกลางอากาศเป็นเวลานาน สุดท้ายมีสติพอที่จะชักปืนยิงกระสุนขึ้นฟ้าจนหมดแม็ก เพื่อให้คนในเครื่องบินได้ยิน และช่วยลากเข้ามาในเครื่องได้ในที่สุด

(นาย ปรีดี พนมยงค์ ผู้นำขบวนการเสรีไทย)

(คณะขบวนการเสรีไทย)

แต่สุดท้ายพลพรรคเสรีไทยทั้งในและนอกประเทศที่มีจำนวนหลายหมื่นคนก็ทำให้ประเทศไทยสามารถก้าวออกมาจากสงครามโลกครั้งที่ 2 ด้วยเกียรติศักดิ์และเกียติภูมิของชาติ โดยที่ประเทศไทยไม่ต้องเป็นฝ่ายแพ้สงคราม และยังสามารถรักษาเอกราชและอธิปไตยไว้ได้ ทั้งๆที่ไทยเป็นฝ่ายเดียวกับญี่ปุ่นและประกาศสงครามกับสัมพันธ์มิตรแน่นอนว่าหากปราศจากขบวนการเสรีไทย ประวัติศาสตร์ต้องบันทึกใหม่ว่า ไทยเป็นประเทศแพ้สงคราม ต้องสูญเสียเอกราชและอธิปไตยไปอีกยาวนาน

บทความจาก

(ผมซักฟอก)   วันชัย  ตัน  เจ้าของรางวัลศรีบูรพา 2554

ภาพประกอบ 

http://nattaharid.blogspot.com , http://www.pcat.ac.th,  http://seruthai76.blogspot.com

โพสโดย Vjujur