เหตุการณ์ระเบิดเมื่อวันที่ 31 มีนาคม 2555 ทำให้ฉันย้อนกลับไปอ่านเรื่อง 2 เรื่อง ที่เขียนไว้คราวระเบิดเมื่อเดือนตุลาคม 2554 คือ เรื่องน้ำท่วม ตอนที่ 4 – หนีน้ำปะระเบิด และ What are you doing Sir/Madam?
ด้วยความหวังอย่างยิ่งว่า ไม่อยากย้อนกลับไปอ่านอีกครั้ง และ ไม่อยากจะเขียนบทใหม่ในเรื่องเดิมอีก
ตุลาคม 2554
หลังจากได้พยายามย้ายเปียโนเท่าที่จะสามารถย้ายได้แล้ว ฉันก็ซื้อตั๋วออกจาก กทม. ในวันรุ่งขึ้น คืนนั้น เกิดระเบิดในเมืองยะลาเกือบ 20 จุด หลังจากที่ระเบิดที่นราธิวาสเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา หลายๆ คนถามว่า จะยังกลับอีกหรือ เป็นการหนีเสือปะจระเข้ หนีน้ำปะระเบิดหรือเปล่า แต่จากสถิติ ไม่น่าจะเกิดระเบิดซ้ำในเร็ววัน ฉันจึงยืนยันกลับเหมือนเดิม เนื่องจากเกรงว่าจะหาตั๋วเครื่องบินไม่ได้ เพราะคน กทม. เริ่มเดินทางออกออกจาก กทม. แล้ว
บนเครื่องบิน ฉันนั่งติดกับหญิงสาวคนหนึ่งที่บ้านอยู่หาดใหญ่ ฉันชวนเธอคุย ถามว่า หนีน้ำกลับไปบ้านหรือ เธอบอกว่า ใช่ แต่จริงๆ จะอยู่ที่ กทม. ก็ได้ แต่ต้องเดินทางไปต่างประเทศอีก 2 อาทิตย์ เกรงว่า จะเดินทางไม่สะดวก ถ้าอยู่หาดใหญ่ ยังนั่งเครื่องไปต่อที่สนามบินอื่นได้ แล้วเราก็คุยกันถึงเรื่องระเบิดเมื่อคืน เธอบอกว่า ได้ข่าวมาเหมือนกันว่า ต่อไปจะระเบิดที่หาดใหญ่
เธอกับฉัน จึงคุยเรื่องเดียวกันกันต่อได้ยาว เพราะเมื่อคืน มีข่าวระเบิดทางโทรทัศน์น้อยมาก เพราะข่าวน้ำท่วม กทม. กินพื้นที่ข่าวทั้งหมด ข่าวระเบิด 17 ลูก ที่เริ่มเกิดขึ้นประมาณ 1 ทุ่ม เป็นข่าวตัววิ่งตอน 3 ทุ่ม และรายงานข่าวโดยไม่มีภาพ ตอน 5 ทุ่ม
ทำให้เกิดสงสัยว่า รัฐบาล สื่อมวลชน และประชาชนส่วนใหญ่ของประเทศ คิดว่า การระเบิดที่เกิดขึ้นบ่อย ต่อเนื่องยาวนานมากว่า 8 ปี ในพื้นที่ 3 จังหวัด รวมถึง หาดใหญ่ เป็นเรื่องปกติในชีวิตประจำวันของเรา -รัฐบาล สื่อมวลชน และประชาชนส่วนใหญ่ของประเทศ- ไปแล้วหรือ จะมีคนตาย หรือบาดเจ็บเพราะระเบิด บ้านเรือน ห้างร้านเสียหาย ก็เป็นเรื่องธรรมดา รัฐบาลก็ชดใช้ เยียวยากันไป ประชาชน ทหารบาดเจ็บ ก็รักษากันไป หรือ ทหารตาย ก็สดุดี และปูนบำเหน็จให้ ก็พอแล้ว อย่างนั้นหรือ
หน้าที่หลักของรัฐบาล คือ ให้ความปลอดภัยกับชีวิตและทรัพย์สินของทุกคนที่อยู่ในประเทศนี้ ซึ่งเป็นสิทธิขั้นพื้นฐานที่ประชาชนทุกคนในประเทศพึงได้รับ แต่สิ่งที่รัฐบาลทำมา และกำลังทำ เหมือนกับไม่ได้ทำหน้าที่นี้อย่างเต็มที่ให้กับประชาชนใน 3 จังหวัดเลย ถ้ามีการประเมินผล ก็ถือว่ารัฐบาลสอบตก เพราะไม่สามารถให้ความปลอดภัย ไม่สามารถแก้ปัญหาต่างๆที่รัฐบาลอ้างเอาเองได้ ข่าวจากหน่วยข่าวกรองต่างๆ นาๆ ก็ไม่ได้ใช้ข่าวให้เกิดประโยชน์ในการป้องกันชีวิตและทรัพย์สินของประชาชนได้เลย
ตอนแรก ก็นึกว่าเป็นเฉพาะ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้เท่านั้นที่เป็นเหมือนลูกเมียน้อย แต่วันนี้ ก็เห็นได้ชัดว่า นครสวรรค์ อยุธยา ที่เคยอยู่ในหน้าข่าวน้ำท่วมมาก่อน ตอนนี้ก็แทบไม่มีพื้นที่ข่าว ทั้งๆ ที่อยุธยา น้ำก็ยังท่วมเท่าเดิม
ประเทศไทย ไม่ใช่มีแต่ กทม. เท่านั้นนะคะ และ คน กทม. ก็ไม่ใช่คนทั้งหมด หรือ คนส่วนใหญ่ของประเทศ ก็เข้าใจได้อยู่ว่า กทม. เป็นศูนย์กลางการบริหารงานราชการ เป็นเขตเศรษฐกิจสำคัญ เป็นหัวใจ เป็นไข่ในหิน ความสนใจจึงมีมากกว่า
แต่ถ้ารัฐบาลคิดได้แค่นี้ ก็เป็นได้แค่รัฐบาลเด็กอนุบาลเกเร ที่เลือกทำเฉพาะของง่ายๆ กินเฉพาะของหวานที่ชอบ ของที่ไม่มีประโยชน์ ของไหนกินแล้วเบื่อ กินซ้ำซากก็ไม่กิน แกะถุงแล้ว ก็ทิ้งไว้อย่างนั้น ของไหนแกะกินยาก ก็ไม่กิน เลิกสนใจ ไปหาของแกะง่าย ที่มีสีสันสดใสด้วยสีผสมอาหารดีกว่า สิ่งใดที่ทำไม่ได้ ก็ร้องไห้ ลงไปชักดิ้นชักงอ อะไรที่ทำผิด ก็โทษคนอื่น จะได้ไม่ถูกทำโทษ
ประเทศไทยทั้งหมด ไม่ใช่ของเล่น ของกิน ของใครนะคะ
