Abdulloh WanAhmad:AwanBook
วาทกรรมสันติภาพปาตานี(เมื่อสันติภาพกลายเป็นสินค้า?เนื่องในวันสันติภาพสากล)
คงเป็นการยากยิ่งที่จะคาดเดาได้ว่า วินาทีต่อจากนี้โต๊ะพูดคุยเพื่อสันติภาพปาตานีจะล้มอย่างไม่เป็นท่า หรือจะหยัดยืนเพื่อทวงเวลาของโลกให้หยุดหมุนอย่างวังเวงในค่ำคืนที่ฟ้าไร้แสงจันทร์ เพียงเพื่อปลอบโยนความหวังที่ขุ่นหมองจากความบาดเจ็บล้มตายของประชาชนผู้บริสุทธิ์ ที่ประดุจหนึ่งกลายเป็นเครื่องบรรณาการต่อวาทกรรมที่สวยหรู โก๋เก๋ ในนามสันติภาพ อิสรภาพ และเอกราช โดยปริยายไปแล้ว
บทกวีชิ้นนี้
ถูกเขียนขึ้นในวินาทีที่เงียบสงัด
ปราศจากเสียงปืนและระเบิด
แต่คร่ำคราไปด้วยคำถาม
ที่เล็ดลอดออกมาจากทรวงอกของมาตุภูมิ
สุสานที่กลายเป็นอนุสรณ์
ลูกชายกลายเป็นวีรบุรุษ
พ่อที่กลายเป็นผู้เฝ้าคอยตลอดกาล
แม่ต้องกลายเป็นหม้ายลูกติดโดยจำเป็น
สันติภาพกลายเป็นคำสวยหรู
นกพิราบกลายเป็นสินค้าในสนามรบ
หมู่บ้านกลายเป็นห้องขัง
มัสยิดกลายเป็นสัญลักษณ์ในภารกิจแห่งมวลชน
น้ำตากลายเป็นอาภรณ์ของญาติมิตร
โต๊ะพูดคุยกลายเป็นเก้าอี้ในสนามเด็กเล่น และอีกสารพัด
วันเวลาที่ล่วงเลยจากอดีตถึงปัจจุบัน
ต่างผ่านร้อนผ่านหนาวอย่างโชกโชน
ฤดูฝนจะยังคงโปรยปรายตราบที่ฟ้ายังมีให้เห็น
พายุร้อนจะยังคงเวียนหมุนตราบที่สายลมจากขั้วโลกไม่หยุดก่อตัว
สงครามจะยังไม่สูญสิ้นตราบที่โรงงานผลิตอาวุธยังเดินเครื่องจักรชั่วเช้าเย็น
สันติภาพจะยังไมปรากฏตราบที่มวลมนุษย์ต่างแก่งแย่ง ฉกฉวยโอกาส
เอาเปรียบผู้น้อย ยึดปล้นของคนอื่น
การคงอยู่ของความจริง
เปรียบดั่งความเปียกที่เกาะติดกับหยดน้ำ
สันติภาพก็เช่นกัน
มิสามารถแยกสันติภาพออกจากความยุติธรรมได้ฉันใด
ความเปียกมิสามารถแยกออกจากหยดน้ำได้ฉันนั้น
เสียงร้องไห้ของความจริงกลับถูกปกปิด
ทว่าเสียงหัวเราะของความเท็จกลับถูกเปิดโปง
ดุจเสียงสวรรค์ในคืนงานเลี้ยงที่มิยอมเลิกรา
สันติภาพกลายเป็นหัวฉลามบนโต๊ะจีน
สันติภาพกลายเป็นเครื่องดื่มใต้แสงนีออนที่แสนโรแมนติก
สันติภาพกลายเป็นกระดาษเช็ดชูในที่ประชุม
สันติภาพกลายเป็นปลอกหมอนในห้องนอนห้าดาว
สันติภาพกลายเป็นอาหารบุฟเฟร์มื้อเช้า
สันติภาพกลายเป็นเรื่องเล่าบนจอมอนิเตอร์อย่างไม่รู้จบ
สันติภาพเป็นแค่นามธรรม
ทว่าความตายเป็นสัจธรรม
สันติภาพเป็นแค่วาทกรรม
ทว่าชีวิตของผู้คนคือเรื่องจริง
สันติภาพเป็นแค่คำสั้นๆ
ทว่าระหว่างทางแสนยืดยาว
แด่สันติภาพผู้อาภัพ
