ด้วยพระนามของพระอัลลอฮผู้ทรงเมตตากรุณาปราณีและพระศาสดาผู้นำสาส์น ข้าขอซูกูรต่อเอกองค์อัลลอฮที่ทรงดลบัลดาลให้พวกเราเกิดมาพร้อมกับศาสนาอันสูงส่งและอีหม่านอันเที่ยงตรง ซอลาวัตและสาลามข้าขอมอบแด่มูฮัมหมัดผู้ทรงนำพาแสงสว่างแห่งคุณธรรมมากลบเกลื่อนความมืดมิดแห่งยาฮีลียะห์ ดุอาและริสตูข้าขอสรรเสริญแด่เหล่านักรบมูจาฮีดีน ผู้ยืนหยัดและต่อสู้เพื่อคงไว้ซึ่งประกาศิตซาฮาดะห์และอิสลามอันทรงเกียรติ
ก่อนอื่นใด ข้าพเจ้าขอแสดงความยินดีกับเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ทุกท่านที่ได้มีโอกาสมาร่วมค่ายครั้งนี้ ข้าพเจ้าเชื่อมั่นเหลือเกินว่าผลที่ท่านจะได้รับจากค่ายครั้งนี้สามารถเพิ่มทักษะชีวิตแด่ท่านไม่มากก็น้อย ซึ่งต้องอยู่บนพื้นฐานของความตั้งใจและการไขว่คว้าของตัวท่านเอง ค่ายให้อะไรแก่ท่านมากมาย อาทิ การทำงานเป็นทีม การอาศัยอยู่ร่วมกับผู้อื่น การช่วยเหลือซึ่งกันและกัน การบริหารจัดการและที่สำคัญค่ายยังให้โอกาสแก่ท่าน โอกาสที่ไม่มีในห้องเรียน โอกาสที่คนในเมืองหาไม่ค่อยเจอ โอกาสที่พระศาสดาของเราเคยได้รับ นั้นก็คือ โอกาสที่จะได้รับใช้สังคมนั่นเอง
การรับใช้สังคมเป็นหน้าที่ของใครถ้าไม่ใช่ของเรา (นักศึกษา) เราคือว่าที่ผู้เป็นทรัพยากรที่มีคุณค่าและมีคุณภาพที่สุดของประเทศ เราคือความหวังของสังคมที่กำลังเผชิญกับปัญหาจากทั้ง 8 ทิศ เราคือผู้นำแห่งการเปลี่ยนแปลง สังคมกำลังรอเราอยู่รอเรามาแก้ปัญหาทั้งหลายทั้งปวงที่เกิดขึ้น อันเนื่องมาจากความเห็นแก่ตัวของใครแค่ไม่กี่คนในสังคมนี้ เราคือชนชั้นกลางที่มีฐานะและความรู้ที่สูงส่ง เป็นที่เคารพของใครหลาย ๆ คน เพราะฉะนั้นเราจงพึงตระหนักไว้ว่า เราไม่ได้มีหน้าที่แค่ศึกษาเล่าเรียนในห้องสี่เหลี่ยมเท่านั้น แต่เรายังมีหน้าที่รับใช้สังคมด้วย หรือว่าตอนนี้พวกเรา (นักศึกษา) ยอมรับกันแล้วกับคำพูดที่คอยด่าเราว่า “นักศึกษาก็คือควายกระป๋องที่ผลิตมาจากโรงงาน (มหาวิทยาลัย) แล้วก็ส่งไปยังลูกค้า (บริษัท) เพื่อใช้งาน” หรือ “นักศึกษาในปัจจุบันไม่มีแล้วที่เป็นปัญญาชนจริงๆ จะมีก็แต่ปัญหาชน ที่คอยสร้างแต่ปัญหา ไม่ได้ใช้ปัญญาช่วยเหลือพวกเราเลย” บ้างก็ว่า “การศึกษาไม่ได้ช่วยอะไรเลย” จากข้อความเหล่านี้บางท่านอ่านแล้วอาจจะรู้สึกว่าแรงเกินไป ไม่สมควรนำมาพูด แต่มันก็เป็นสัจธรรมไปแล้วหรือว่ามันไม่จริง
ทุกวันนี้ หากเราขยันติดตามข่าวสารความเป็นไปของโลก จะพบว่า โลกเรากำลังเผชิญหน้ากับวิกฤติการณ์มากมายทั้งที่เกี่ยวข้องกับตัวเราและไม่ ทั้งที่อยู่ใกล้ตัวและไกลตัว อันที่เกี่ยวข้องกับตัวเราและใกล้ตัวเราที่สุดก็คือ ข่าวสารเกี่ยวกับนักศึกษานั้นเอง ปัจจุบันนี้ปัญหาที่เกี่ยวข้องกับนักศึกษานั้นมีมากมายหลายรูปแบบ อาทิ ปัญหานักเรียนนักศึกษาตีกัน ปัญหารับน้องโหด ปัญหานักศึกษาฆ่าตัวตาย ปัญหานักศึกษาแต่งกายฟิตเกินไปไม่สุภาพ ปัญหานักศึกษาขายบริการทางเพศ ปัญหานักศึกษาค้ายาเสพติด ปัญหานักศึกษาทำแท้ง ปัญหานักศึกษาจัดปาร์ตี้เซ็ก ฯลฯ ทั้งหมดนี้มีที่มาและสาเหตุจากการที่นักศึกษาขาดจิตสำนึกและคุณธรรม เมื่อคนเราขาดทั้งสองอย่างนี้แล้ว ก็เป็นการยากที่เราจะใช้ชีวิตอย่างสงบสุขและสันติในสังคม โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่ขาดทั้งสองอย่างนี้กลายเป็นนักศึกษาเสียเอง วัลอียาซูบิลลาห์
โอ้ เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้องๆ นักศึกษาที่รักทุกท่านเมื่อเราได้ทราบถึงต้นตอของปัญหากันแล้ว ทีนี้เราก็ลองมาคิดดูสิว่า วิธีการแก้ปัญหานี้คืออะไร ในฐานะที่ผมดำรงตำแหน่ง ประธานสหพันธ์นิสิตนักศึกษา นักเรียน และเยาวชนปาตานี(PerMAS)นี้ ผมใคร่ขออัญเชิญคำกล่าวของท่านศาสดามูฮัมมัดที่ได้ตรัสไว้มาเป็นแนวทางหรือคำตอบสำหรับปัญหานี้ ท่านได้ตรัสว่า : “แท้จริงแล้ว พระเจ้าได้ส่งข้ามาเพื่อสร้างความสมบูรณ์แบบของมารยาทที่ดีนั่นเอง” จากฮาดิษนี้ เราจะเห็นว่าท่านเกิดมาบนโลกใบนี้ก็เพื่อมาเป็นแบบอย่างที่ดีให้แก่มวลมนุษยชาติได้ปฏิบัติตาม เราไม่จำเป็นที่จะต้องไปคิดหาวิธีแก้ปัญหาด้วยวิธีอื่นให้เหนื่อยสมอง เราแค่ไปศึกษาชีวประวัติของท่าน การใช้ชีวิตในแต่ละวันของท่าน การอยู่ร่วมกับคนอื่นของท่าน การอยู่กับคนในครอบครัวของท่าน ฯลฯ เพียงเท่านี้เราก็จะแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นได้อย่างแน่นอน แต่น่าเสียดายที่ทุกวันนี้ เรากลับทิ้งสิ่งเหล่านี้ไป เรามัวแต่ศึกษาหาความรู้ทางด้านวิชาการเพื่อนำไปใช้ประกอบการทำงานในอนาคต หาเงินมาจุนเจือชีวิตที่มุ่งหาความสุขใส่ตัวผ่านวัตถุนิยม แฟชั่นนิยมและปัจเจกนิยม โดยไม่แยแสต่อสิ่งที่อยู่รอบตัวว่าจะเป็นไปอย่างไร สังคมจะเกิดอะไรขึ้น คิดอยู่อย่างเดียวคือ “จะเรียนอย่างไรให้จบ เมื่อจบแล้วจะทำอย่างไรให้ได้งานทำ เมื่อได้งานทำจะทำอย่างไรให้ได้เงินเดือนเยอะ เมื่อได้เงินเดือนจะทำอย่างไรให้ได้บ้านหลังใหญ่ เมื่อได้บ้านจะทำอย่างไรให้ได้รถป้ายแดงสักคัน เมื่อได้รถป้ายแดงจะทำอย่างไรให้ได้ผัว/เมีย หล่อ ๆ/สวย ๆ สักคน เมื่อได้ผัว/เมีย จะทำอย่างไรให้ลูกของฉันได้ดิบได้ดี คนอื่นช่างมัน” ขออัลลอฮทรงนำความคิดพวกนี้ออกไปจากสมองของพวกเราชาวค่ายด้วยเถิด
จากคำกล่าวของผมข้างต้นที่กล่าวแสดงความยินดีกับพวกเราชาวค่ายนั้น ผมคิดว่าสมควรและเหมาะสมที่สุดที่จะกล่าวคำ ๆ นี้ออกมาอีกครั้งแก่ชาวค่าย “ขอแสดงความยินดีกับทุกท่านที่ได้รับโอกาสมารับใช้สังคมร่วมกันในค่าย โอกาสที่มีเพียงพวกเราแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่ได้รับ โอกาสที่พระศาสดาเคยได้รับ โอกาสที่บางคนคิดว่าเป็นภาระอันหนักอึ้ง โอกาสที่หลาย ๆ คนได้ปฏิเสธมันออกไป โอกาสที่นักศึกษาอย่างพวกเราสมควรได้รับ ยินดีกับผู้โชคดีทั้งหลายคับ” ขอขอบคุณทุก ๆ ท่านที่มาร่วมกันสร้างค่ายครั้งนี้ให้เกิดขึ้นและดำเนินไปได้อย่างสมบูรณ์ อันเนื่องมาจากจิตสำนึกและพลกำลังของทุกท่านที่พร้อมจะทำงานเพื่อสังคมของเราให้ดีขึ้น แม้จะเป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ก็ตาม
ท้ายนี้ ข้าวิงวอนต่อพระอัลลอฮผู้มากด้วยความสามารถและไม่เคยพลาดพลั้ง จงนำทางพวกเราชาวค่ายไปในทางที่เที่ยงตรง จงสร้างพลังแห่งศรัทธาที่มุ่งมั่น จงอัดแน่นความรู้ให้เต็มอก จงคุ้มครองบิดามารดาของพวกเรา จงเพิ่มจิตสำนึกแห่งความเสียสละ จงบันทอนความเห็นแก่ตัวในใจเรา จงนำศัตรูของเราไปให้ไกลโพ้น จงอภัยในความผิดที่มีต่อท่าน และจงรับพวกเราชาวค่ายอยู่ในอ้อมกอดของท่านตลอดไปด้วยเถิด อามีน อามีน อามีน
มุ่งมั่นและศรัทธา
Suhaimee Dulasa
ประธานสหพันธ์นิสิตนักศึกษา นักเรียน และเยาวชนปาตานี (PerMAS)
