บทเรียนของ "บังซาโมโร" (Bangsamoro) ยืนยันความจริงประการหนึ่งเกี่ยวกับการรับมือกับความขัดแย้งที่ข้องเกี่ยวกับการกำหนดชะตากรรมของตนเองของชนชาติ (National Self-Determination Conflict) นั่นคือ ปัญหาพื้นฐานที่ว่าหน่วยทางการเมืองอย่าง "ผู้คน" (people) และ "ดินแดน" (territorial) ที่ต้องได้รับการพิจารณานั้นมีหน้าตาอย่างไร พูดอย่างง่ายก็คือ มี "ใคร" บ้างที่จะอยู่ใน "ดินแดน" ที่กำลังต่อรองกันนี้
การร่วมกันประกอบสร้าง "บังซาโมโร" ทั้งในแง่ของ "ผู้คน" และ "ดินแดน" เป็นนวัตกรรมทางการเมืองที่มาจากการต่อรองเป็นเวลาหลายปี โดยเก็บรับบทเรียนของกระบวนการสันติภาพที่ไม่ครอบคลุมกว้างขวางพอในอดีต การหาที่ยืนที่มีศักดิ์ศรีให้กับชาวมุสลิม ชาวคริสเตียน และชนพื้นเมือง พร้อมๆ กับการเกี่ยวโยงพวกเขาให้เข้ามาพัวพันในกระบวนการจะเป็นหลักประกันว่า "สันติภาพ" ที่กำลังก่อตัวขึ้นมันเวิร์คสำหรับพวกเขา
สำหรับชายแดนใต้/ปาตานี - Pa(t)tani - ความคิดที่สร้างสรรค์เพื่อประดิษฐ์หน่วยทางการเมืองใหม่ๆ ไปพร้อมๆ กับกระบวนการที่ครอบคลุมอาจเป็นทางเลือกหนึ่งให้กับเรา
