...ศุกร์กันเถอะเรา...
วันนี้วันศุกร์ สำหรับมุสลิมแล้ว วันศุกร์คือวันพิเศษที่สุดของสัปดาห์ เป็นวันพิเศษทางศาสนา คล้ายๆกับที่ชาวยิวให้ความสำคัญกับวันเสาร์ และชาวคริสต์ให้ความพิเศษกับวันอาทิตย์
วันศุกร์นอกเสียจากเป็นวันที่ชายมุสลิมต้องไปนมัส (ละหมาด) วันศุกร์พร้อมกันที่สุเหร่าหรือมัสญิดแล้ว เรายังถือว่าวันนี้เป็นวันแห่งครอบครัวอีกด้วย
โรงเรียนมัธยมสอนศาสนาอิสลามและวิทยาลัยหลายๆแห่งในภูมิภาคเอเซียตะวันออกเฉียงใต้ จะหยุดทำการเรียนการสอนในวันศุกร์ ทำให้เด็กนักเรียนหลายๆคนที่พักอยู่ในหอพัก หรือที่ต่างๆไกลบ้าน ได้มีโอกาสกลับไปอยู่กับครอบครัว บางคนก็เตรียมจัดข้าวของ ตั้งแต่ค่ำคืนของวันพุธ เพื่อที่ว่าหลังเลิกเรียนในคาบสุดท้ายของวันพฤหัสบดี จะได้ขึ้นรถกลับบ้านเลย ไม่ต้องเสียเวลามาก
การกลับบ้านของพวกเราเด็กหอ ครั้นเมื่ออยู่ในวัยมัธยมเป็นอะไรที่ตื่นเต้นมาก เพราะนอกจากจะได้พบเจอกับสมาชิกคนอื่นๆในครอบครัวแล้ว พวกเราก็ยังต้องเตรียมเรื่องราว และคำตอบรอไว้ด้วย เพราะพอถึงบ้านแล้วจะต้องมีใครสักคนถามว่า "อยู่ที่หอ เป็นไงบ้าง?" หลังจากนี้ก็จะมีบทสนทนาอีกยาวระหว่างคนในครอบครัว ที่ต่างคนต่างเพิ่งกลับมาจากที่ต่างๆตามภาระหน้าที่ของตน
แม้ว่าการหยุดเรียนวันศุกร์จะมาพร้อมกับการบ้านสูงเป็นภูเขา(เป็นของแถม) ซึ่งคุณครูก็ไม่เคยพลาดที่จะให้ และเหมือนเป็นหน้าที่ของครูไปเลยที่จะต้องสั่งการบ้านให้ทำช่วงวันหยุด (คุณครูนี่ ช่างหวังดีต่อพวกเราจริงๆ)
แต่พวกเราหลายคนก็เลือกที่จะทิ้งการบ้านไว้ข้างหลังและใช้เวลาว่างทั้งวันในวันศุกร์อยู่กับครอบครัว มิตรสหายร่วมหมู่บ้าน เพื่อนวัยประถม ฯลฯ ไปเที่ยวเตร่ตามประสา เรายินดีที่จะเหนื่อยและเสียเวลาลอกการบ้านเพื่อนในเช้าวันเสาร์แทน ซึ่งเราก็ประสบความสำเร็จแบบฉิวเฉียดเส้นยาแดงผ่าแปด แต่ก็แฮปปี้ดี บางทีครูก็เอาไม้บรรทัดมาตี แต่เราก็ไม่ค่อยจะใส่ใจ (สำหรับน้องๆหนูๆ นี่เป็นตัวอย่างที่ไม่น่าเอามาเป็น "เยี่ยงอย่าง" สักเท่าไร)
แม้ว่าจะโดนครูดุ ว่าลอกเพื่อนมา จะโดนครูทำโทษโดยการหักคะแนน หรือออกไปยืนขาเดียวหน้าชั้น แต่เราก็ไม่ค่อยจะแคร์กันหรอก เพราะเรายินดีที่จะแลกบทลงโทษเล็กๆน้อยๆนี้ กับความสุขสั้นๆส่วนตัวในวันศุกร์
เพราะอย่างนี้ "วันศุกร์" เลยเป็น "วันสุข" ของใครหลายๆคน... แต่ถ้าเกรดตกก็ไม่ "สุข" เหมือนกัน
Allhamdulillah, Thanks God it's Friday!!!!
Hope you all happy, and have a nice day.
