...เพื่อนฉัน ร่มหนึ่งคัน และร้านขายของชำเล็กๆ...

...เพื่อนฉัน ร่มหนึ่งคัน และร้านขายของชำเล็กๆ...

 

อยากมีเพื่อนนิสัยดีๆ ที่เอาใจใส่เรา ก็ควรทำตัวให้เป็นคนนิสัยดีๆ ที่เอาใจใส่คนอื่นเป็นด้วยเหมือนกัน 

 

ชีวิตการมีเพื่อนนั้นก็เหมือนธุรกิจร้านขายของชำรูปแบบหนึ่ง ก็ต้องมีการลงทุน เสี่ยง และแลกเปลี่ยนบ้าง 

 

เพื่อที่จะให้ได้ผลกำไรงามๆ ก็ต้องกล้าลงทุน กล้าเสี่ยง ด้วยทุนดีๆ ที่สำคัญต้องไม่คิดลักไก่ รวยทางลัด ลงทุนต่ำแต่คาดหวังผลกำไรสูง เหมือนที่นักธุรกิจเขาชอบทำกัน เพื่ยงแค่หวังผลกำไร 

 

การหวังผลประโยชน์จากเพื่อน อาจจะชั่วคราว หรือถาวร (แล้วแต่สติ เจตนา วิจารณญานของแต่ละคน) การลงทุนแบบนั้นกับเพื่อนอาจเสี่ยงต่อการล้มละลาย และอาจจะสูญเสียเพื่อนคนสำคัญตลอดไปเลย(ก็มี) แม้ว่าร้านขายของชำจะยังอยู่

 

จริงอยู่ชีวิตมันก็เหมือนธุรกิจ แต่ไม่ใช่เหมือนไปสะทุกอย่าง (it's just a simple of metaphor ก็แค่ตัวอย่างเปรียบเทียบเท่านั้น) 

 

ความแตกต่างระหว่างชีวิตจริงกับธุกิจนั้น ต่างกันตรงที่ "ทุน" ที่ใช้ในการ "ลงทุน" 

 

ทุนทางธุรกิจ อาจอยู่ในรูปแบบ เงินทอง ทรัพย์สินมีค่า อสังหาริมทรัพย์ ฯลฯ แต่ "ทุน" ในการมีเพื่อนดีๆสักคนนั้น อยู่ที่การเอาใส่ใจต่อกัน 

 

การเอาใส่ใจไม่จำเป็นต้องรอว่าให้ใคร "เริ่มต้น" ทำก่อน  พราะถ้ามัวแต่รีรอ รอให้ฝ่ายใดฝ่ายนึงเริ่มก่อน ก็อาจพลาดโอกาสไป เพราะ"โอกาส"ไม่เคยรอใคร (อย่าเอาไปตั้งชื่อลูกเชียวละ มันนิสัยไม่ค่อยจะดีเลย นายโอกาส นิ) 

 

การเอาใจใส่ก็ไม่ควรทำกันจนมากไป ไม่งั้นเพื่อนมันอาจจะเหลิง พาลไปจนเสียนิสัย กลายเป็นคนเอาแต่ใจ (เกี่ยวตรงใหนไม่รู้?)

 

แต่แปลกเนอะ คนที่เป็นประเภท ช่างเอาแต่ใจตัวเอง (ไปใส่ใจคนอื่น) กลับกลายเป็นคนที่เจอเพื่อนดีๆเร็ว และมีมากมายสะด้วย ประเภทเผลอหลงทางไปไหน ก็ไม่อดตายชั้วร์ (แต่ถ้าพ่อใครใหญ่ กว้างขวางในวงการ มีบารมีเพียบ มีลูกน้องแปดพันคน อันนั้นมันก็ไม่อดตายเหมือนกัน แต่คนละประเด็น?)

 

สรุปง่ายๆ ใครกล้าลงทุนก่อน ก็จะมีโอกาสได้เพื่อนดีๆก่อนว่างั้น ถ้ากล้าลงทุกมากก็อาจได้เพื่อนดีๆกลับมามาก อันนั้นถือเป็นกำไรชีวิตที่ดีสะสมไว้ ซึ่งหาไม่ได้จากนายธนาคาร

 

เคล็ดไม่ลับของการอยากมีเพื่อนดีๆ คือ ต้องใช้ใจดีๆ นิสัยดีๆ ก็ต้องมีความอดทนดีๆ ใจกว้างดีๆ ฯลฯ มาลงทุน (แต่ถ้าคบกับมันแล้วเกรดออกมา D dog ทุกปี ก็ควร "น่า" จะไปพิจารณา ) 

 

อยากมีเพื่อนดีๆ ก็ต้อง หมั่น "คัดสรรสิ่งดีๆ ให้กันและกัน" เหมือนในหนังโฆษณา ที่บอกว่า " ABC!!! เราคัดสรรแต่สิ่งดีๆ เพื่อคุณ"

 

อย่าคบเพื่อนแค่หวังประโยชน์ (ความจริงก็หวังประโยชน์นั้นแหละ แต่มันคนละประโยชน์?) 

 

เพราะ "ร่ม" ไม่ได้มีความสำคัญแค่เฉพาะ "หน้าฝน" เท่านั้น หากไม่รักษา"ร่ม"ไว้ดีๆ หน้าฝนปีถัดไป อาจไม่มี "ร่ม" ให้ได้กางก็เป็นได้ แล้วคุณจะเปียกฝน และก็หนาวเหน็บ เป็นไข้ เป็นหวัด คัดจมูก ตัวร้อน ประเภททิฟฟี่แผงสีเขียวก็ไม่ช่วยบรรเทา (ถ้าร่มหายหรือพังก็ช่วยไม่ได้แฮะ แนะนำให้ไปซื้อใหม่ ช่วงนี้ลายมิ้กกี้เม้าส์ถ่ายรูปคู่กับเบ็นเท็น กำลังฮิต)

 

โบราณกล่าวไว้ว่า "คบคนพาล พาลไปหาผิด คบบัณทิต บัณทิตพาไปหาผล" คำกล่าวนี้อาถรรพ์มาก เพราะมันหาเจอได้เฉพาะในหนังสือเรียนวิชาภาษาไทยเท่านั้น คณิต วิทย์ อังกฤษ พละ สุขศึกษา สังคม ไม่เคยปรากฎว่ามีกล่าวไว้

 

แต่ปัจจุบันนี้ "คบบัณทิต" บัณทิตก็อาจจะพาไปหา โกง ไปหาคอรัปชั่น หนีเรียน ลักทรัพย์ กระทำชำเรา ฯลฯ ไปจนถึงออก พรบ. นิรโทษกรรม เลยก็มี (อันหลังสุดไม่เกี่ยว)

 

ดังนั้น เราก็ควรที่จะ คบกับ ดอเลาะห์ มะแอ ซีมา กะละห์ นานี มานี ปิติ ชูใจ กล้า แก้ว ตา มา รถไฟ คนอื่นด้วยๆ เพื่อจะได้ค้นพบกับความหลากหลาย และจะได้ไม่ต้องเจอคนนิสัยไม่ดีอย่างบัณทิต

 

ในความจริง จะคบใคร เป็นเพื่อนใคร มากมายยังไง ก็แล้วแต่ ไม่สำคัญ สำคัญตรงที่ว่า ต้องรู้จักเอาใจใส่ซึ่งกันและกัน เท่าๆกัน อย่างเสมอต้นเสมอปลาย 

 

เพราะร่ม ไม่ได้สำคัญแค่หน้าฝน แต่หน้าร้อน หน้าลม หรือฤดูไบไม้ผลิ ร่มคันเดิมก็ยังสำคัญ หน้าร้อนๆแนะนำ ชวนเพื่อนๆ กางร่ม ไปทะเล ดูดอกไม้ ดำน้ำ ปลูกปะการัง ฯลฯ ไปเที่ยวด้วยกันสะบ้าง จะได้กระชับความสัมพันธ์ระหว่างกัน ให้ยืนยาว....

 

***คำเตือน: การลงทุนมีความเสี่ยง โปรดใช้วิจารณญานก่อนตัดสินใจลงทุน เพราะร่มบางคัน(ตามห้าง) มันก็มีราคาที่แพงเกินไป แต่ร่มที่ร้านขายของชำ ก็มีลายสวยๆ และราคาก็เป็นกันเอง ^^