Mfahmee Talib
พอล พต มาจากครอบครัวของชนชั้นกลาง ในวัยเด็กเติบโตกับพี่สาวที่เป็นพระพี่เลี้ยงในวังของกษัตริย์ เรื่อยมาจนได้ทุนหลวงไปร่ำเรียนที่ฝรั่งเศส ได้แนวคิดสังคมนิยมที่ฝรั่งเศส จัดตั้งสมาคมคอมมิวนิสต์ที่ปารีส กลับมาจากปารีสโดยไม่มีปริญญา แต่มีอุดมการณ์เต็มหัวใจ ต้องการสร้างสังคมแห่งความเสมอภาค ไร้ชนชั้น ไร้การกดขี่
กลับมาแรกๆ ก็จัดตั้งพรรคคอมมิวนิสต์ ร่วมกับพรรคพวกปัญญาชนที่กลับมาจากต่างประเทศ เป็นคนหนุ่มที่มีอุดมการณ์แรงกล้า มีความเสียสละ และไม่ทะเยอทะยาน
วันที่พรรคคอมมิวนิสต์ตีจากรอบนอกพนมเปญ พอล พต เห็นแสงร่ำไรของการสร้างสังคมยูโทเปียที่ไร้ซึ่งชนชั้นและการกดขี่ ความเสมอภาคเท่านั้นที่จะนำความผาสุขมาสู่ประเทศได้
พอล พต ทำสำเร็จ ตีเข้ากรุงพนมเปญได้ ความมุ่งมั่นเด็ดเดี่ยวทำให้เขาเริ่มต้นการเปลี่ยนแปลงประเทศในวันเดียวกันที่เขาเข้ายึดพนมเปญได้
เขาเชิญชวนคนพนมเปญทั้งหมดออกจากเมือง โดยอุบายว่าอเมริกาจะมาทิ้งระเบิด เมื่อคนออกจนหมดแล้ว จึงทำการริบทรัพย์สินทั้งหมดของนายทุน ปลดยศ และเริ่มต้นประเทศใหม่ด้วยความเสมอภาค
อุดมการณ์ที่สวยงามของ พอล พต คงเป็นจริง ถ้าอุดมคติกับความจริง คือเส้นทางเดียวกัน แต่มันไม่ใช่อย่างนั้น อุดมคติที่สวยหรูมีความเสมอภาค ไร้ชนชั้น กับความเป็นจริงที่คนในสังคมเขมรยอมรับให้มีชนชั้นมายาวนานนับพันปี ไม่ใช่เรื่องที่เปลี่ยนแปลงในวันสองวัน
จากความหวังที่เปลี่ยนแปลงสู่สิ่งที่ดีกว่า จึงกลายเป็นความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ในประวัติศาสตร์ชาติ เมื่อลบชนชั้นที่มีอยู่เดิมในสังคม สังคมจึงไร้การขับเคลื่อน ชนชั้นนำที่เคยนำก็ต้องต่อสู้เพื่อรักษาอำนาจ
การเปลี่ยนแปลงนี้ต้องรักษาอำนาจไว้ จึงต้องกำจัดคนที่มีแนวโน้มจะล้มล้างอำนาจ การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์จึงไร้ที่สิ้นสุด
สังคมอุดมคติระบบเศรษฐกิจต้องไม่ใช่ทุนนิยมที่เสริมสร้างอำนาจแก่นายทุน ต้องใช้ระบบเศรษฐกิจที่เท่าเทียมกัน ประเทศชาติที่ไม่มีแรงจูงใจในการผลิต เพราะระบบเศรษฐกิจทำเท่าไหร่ได้รัฐหมด จึงทำให้ผลผลิตภาครวมต่ำกันทั้งหมด ไม่มีการซื้อขายในประเทศ ผลิตไม่เพียงพอต่อความต้องการ ก็อดอยาก ตายเพราะอดอยากไปมหาศาล
อุดมคติที่สวยงาม อุดมการณ์ที่เข้มแข็ง ต้องสอดรับกับความเป็นจริง เพราะความเป็นจริงอาจเป็นสภาพที่ดีที่สุดที่สังคมสังเคราะห์ร่วมกันมาแล้วก็ได้ การเปลี่ยนผ่านเหล่านี้ไม่ใช่กระบวนการที่ทำกันในชั่วปี บางทีนับพันปี อุดมคติที่สูงสุดอาจไม่เจอเลยด้วยซ้ำ การเดินที่ระวังกว่าคือการรับใช้อุดมการณ์และยอมรับความจริง เพื่อการไม่ก่อให้เกิดความเสียหายที่ใหญ่กว่า เท่านี้ก็เหลือเฟือกันแล้ว
