เรื่องเล่าจากญาลันฯ บทที่ 2 ความรักในโอกาส

เรื่องเล่าจากญาลันฯ

หนุ่มน้อยวัย 18 ปี เป็นหนึ่งในนักเรียนที่นี่ มีหน้าที่เป็นพลขับเรือยนต์ขนาดเล็ก

สำหรับการสัญจรไปมา ระหว่างเกาะที่ตั้งของปอเนาะกับท่าเรือเพื่อข้ามฝั่งไป

แววตาเขา...มีเรื่องราวมากมายและดูเหมือนว่าเขา จะไม่ถนัดการพูดคุยมากนัก

สังเกตได้จาก คำถาม 1 ประโยคกับคำตอบที่ได้รับแค่เพียง 1 คำสั้นๆ

ฉันพอจะได้ยินเรื่องราวของเขาจากคนใกล้ชิดมาบ้างแล้ว

พฤติกรรมในอดีตจากการเสพยาของเขาค่อนข้างหนักพอสมควร

โดยพื้นฐานทางครอบครัวของเขาอยู่ในฐานะค่อนข้างดี

แต่สภาพความอบอุ่นของจิตใจนั้นค่อนข้างจะอ่อนแอน่าดู

เนื่องจาก พ่อแม่ที่แยกทางกันนั่นเอง

ความรักในวัยหนุ่มสาวช่างสดใส สวยงามเหลือเกิน (ณ ขณะรัก)

เมื่อพันธนาการด้วยความรู้สึกเป็นที่ตั้งจึงมักมีจะระยะเวลาจำกัดของความหวาน

สุดท้ายแล้ว...เมื่อไปด้วยกันไม่ได้ก็จบลงตรงที่...ทางใครทางมัน

ส่วนผลพวงที่เกิดขึ้นก็กลายเป็นปัญหาสืบต่อกันไป

หนุ่มน้อยคนนี้ก็คืออีกหนึ่งผลผลิตจากความรัก

ซึ่งคิดว่าคงมีผลผลิตที่มีชะตากรรมแบบนี้อีกจำนวนไม่น้อยเช่นกัน

"บาบอกับแบวี...ให้โอกาสผมแก้ตัวอีกครั้ง"

เขาบอกฉันแค่นี้

ดูเหมือนว่าลึกๆ ในประโยคสั้นๆ นี้มีความยาวของที่มาที่ไปยิ่งนัก

เท่าที่ฉันรู้มา ...ที่นี่มีกฎมี ข้อจำกัด มีหลักการปฏิบัติ

มีมาตรการและบทลงโทษ

ซึ่งคิดว่าหนุ่มน้อยคนนี้ น่าจะผ่านการทำความผิดมาอย่างแน่นอน

บทลงโทษ ไม่น่าจะใช่ความเกลียดชังแต่อย่างใด

ตรงกันข้าม ล้วนเต็มไปด้วยความปรารถนาดีมากกว่า

และโอกาสที่เขาได้รับอีกครั้งก็เจือปนด้วยความรักความเอ็นดู

จากผู้ใหญ่ที่ดูแล

ถึงอย่างไรก็ยังแอบหวังว่าหนุ่มน้อยคนนี้

คงจะมองเห็นความรักที่ซ่อนตัวอยู่

ในโอกาสนั้น...

‪#‎เรื่องเล่าจากญาลันฯ