เห็นต่างในความจริง?
โดย Mubarad Salaeh
ผมเริ่มสับสนในความเป็นรัฐที่สั่นคลอน เขาต้องการอะไรกันแน่ในเหตุผล ระหว่างอุดมการณ์เพื่อประเทศชาติ หรืออุดมการณ์เพื่อประโยชน์ส่วนตัว กล่าวคือ อุดมการณ์ที่เป็นส่วนหนึ่งของรัฐนั้นคืออะไรกันแน่ มันมาจากความคิดของประชาชนหรือเปล่า หรือมันเป็นความคบคิดของคนในรัฐเท่านั้น โดยที่ไม่มีประชาชนคนใดมีส่วนเกี่ยวข้องในความเห็นนั้นเลย
มันเป็นการเห็นแก่ตัวหรือเปล่า ที่รัฐบาลมิเห็นชอบในความเห็นต่างของปุถุชนทั้งหลายแหล่ นั้นเราก็จำต้องเก็บเอามาตั้งคำถามกันต่อไป ซึ่งผมเองก็รู้ดีว่า รัฐไม่ควรที่จะจัดการความคิดต่อชาติบ้านเมืองที่เห็นต่าง เพราะนี่มันมิใช่แนวทางที่เทียงธรรมอย่างแน่นอน มันควรเป็นการที่ชั้นปกครองจะยอมรับความเห็นต่างของประชาชน โดยเฉพาะบ้างสิ่งอย่างที่ไม่เป็นผลโยชน์แก่รัฐบาล รัฐจึงเกิดความคิดที่เหี้ยมโหด ต่อปุถุชนที่ก่อเกิดความเสียหายต่อความมั่นคงของประเทศ ทั้งที่มันเพียงเป็นข้ออ้างส่วนรวมของคนในพรรคหรือเปล่า และนั่นมันมิใช่ความผิดของเราที่เห็นต่าง เป็นเพราะความเป็นรัฐนั้นเห็นแก่ผลประโยชน์ส่วนตัวมากกว่าราษฏร์ มันจึงไม่แปลกอะไรที่เราจะลุกขึ้นยืนแสดงความเกลียดชังต่อความไม่เท่าเทียมกันระหว่างชั้นปกครองและประชาชนทั้งสองฝ่าย
นี่อาจเป็นการก่อเกิดคำถามทั้งหลายว่า จริงๆ แล้วอำนาจรัฐมีวัตถุประสงค์อะไรกันแน่ ระหว่างความมั่นคงของชาติหรือผลประโยชน์ส่วนตัว ที่รัฐบาลพยายามกอบโกยให้ถึงที่สุดในวาระที่เป็นผู้นำประเทศในขณะนี้ หรือรัฐบาลที่มาจากรัฐประหารเป็นเพียงแค่การสานต่อ จากเหตุการณ์เป่านกหวีด เพื่อง่ายแก่การเขาถึงประชาชนหรือการเอาผิดประชาชนทางกฎหมายโดยมิชอบธรรม และหนำซ้ำก็ยังเปลี่ยนร่างรัฐธรรมนูญขึ้นมาใหม่แทน โดยที่ประชาชนไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอีกเช่นเคย
แล้วเราจะเรียกตนเองว่าเป็นประชาธิปไตยไปเพื่ออะไร ทั้งที่เราก็ป่าวประกาศความเป็นหนึ่งทางความคิดและจุดยืน ซึ่งมันเป็นสิทธิของประชาชนทั้งสิ้นในความเห็น และสิ่งที่ลงเอยก็คือ การจับกุมประชาชนที่เห็นต่างจากรัฐอย่างไม่เป็นธรรม ทั้งในด้านของเหตุผลและความถูกต้อง ในขณะที่มันควรจะปล่อยความคิดให้เป็นเสรีของปัจเจกบุคคล หรือรัฐบาลกลัวจนตัวสั่นกันแน่ ที่ประชาชนเห็นด้านมืดของตน และรับไม่ได้ในสิ่งตนได้พึงกระทำ หรืออับอายเกิดกว่าจะยอมรับความจริง
ผมเพียงแค่ทิ้งคำถาม ให้รัฐได้ลองคิดและพิจารณาตัวเขาเอง ซึ่งตัวผมกับการเป็นประชาชนธรรมดา ที่ทำมาหากินเพื่อประเทศชาติเช่นกัน ผมยังสั่นคลอนใน พฤติกรรมของคุณ และตรงนี้ผมไม่ขออะไรไปมากกว่าเลย หากคุณอิ่มเอมกับการกอบโกยความสุขของประชาชนแล้ว ผมขอเพียงว่า ปล่อยสิทธิ์ให้ราษฎร์ได้มีเสรีภาพในตัวเขาเถิด อย่ามาสร้างภาพลวงตาในความใจดีของคุณเลย เพราะประชาชนอย่างใครเขา มิได้เขลาเกินกว่าจะรับฟังเหตุผล ที่แม้แต่คุณก็ยังโกหกตัวเองอยู่ได้ทุกวัน
