ปรัชญเกียรติ ว่าโร๊ะ
2 มกราคม 2550
‘ปรัชญเกียรติ ว่าโร๊ะ’ ถ่ายทอดกวี
ในนาม ‘ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ’
โลกรกร้าง..ว่างเปล่า..
ดินแดน...สาบสูญ...
หรือนั่นคือความบังเอิญของทะเลทราย
หรือ..นั่น คือ เหตุการณบังเอิญ....
ความฝันครั้งใหม่ก็พลันประจักษ์
ปรากฏการณ์โอเอซิส..เหนือทะเลทราย
และอีกครั้ง 18 กุมภาพันธ์ 2558
ฉันพานพบความหวัง
ความรักครั้งใหม่ ก่อตัวขึ้นเงียบๆ
สถาปนาความรักฝ่ายเดียวอย่างเดียวดาย
เธอคือดอกไม้ งอกงามบนกองขยะ
ภารกิจรักข้างเดียว...อย่างเด็ดเดี่ยว
ทว่าได้แค่มอง........ไม่มีสิทธิ์อีกครั้ง
ความจริงก็คือความจริง ความฝันก็คือความฝัน
หรือฉัน คือ..กองขยะ
อยู่ในโลกของขยะอย่างวีรบุรุษ.
ฉันสบตากับดอกไม้ และเกิดรอยยิ้ม..
หัวเราะ เฮฮา กับแสงแรกอรุณรุ่งแห่งดวงตะวัน
สีชมพู.....ของดอกกุหลาบ.......
ความจริงใจ...บริสุทธิ์....สีขาว.
เธอคือ.ความรักครั้งใหม่..ของเศษขยะอย่างฉัน.....
เธอ..คือนกอิสระ กางปีกโบยบินอย่างสง่า
เราเผชิญหน้ากัน พูดจา ทักทาย
ก่อเกิดแรงบันดาลใจใหม่..
...ชีวิตฉันค่อยๆมีความหมาย..
เธอคือนกคาบดอกกุหลาบขาว...
ทว่าซ้ำเดิม ไม่อาจเอื้อม..ได้แค่มอง..
เหตุการณ์บังเอิญ......ฉันเข้าใจ........
ฉันคือ...ใบไม้ใบหนึ่งพูดจากับตัวเอง...
9 พฤษภาคม 2559
