"....ในปีแรกของการฮิจเราะฮฺ การถือศีลอดเดือนรอมฎอนยังไม่ได้ถูกกำหนดให้มุอฺมินปฏิบัติกัน โดยการถือศีลอดในสมัยนั้นมีเพียงการถือศีลอดในเดือนมุฮัรรอม(อาชูรอ) เนื่องจากว่าในมาดีนะฮฺนั้นมีชาวยิวอยู่ และท่านนบีเห็นว่าชาวยิวถือศีลอดกันในวันที่ 10 มุฮัรรอม ท่านนบีจึงถามถึงปฐมเหตุแห่งการปฏิบัตินั้น ชาวยิวแจ้งว่า ในเดือนนี้(มุฮัรรอม) เป็นเดือนที่อัลลอฮฺ(ซบ.) ทรงยกให้มูซามีชัยชนะเหนือกษัตริย์ที่โหดร้าย(ฟาโร) พวกเราจึงชุโกรต่อพระองค์โดยการถือศีลอดนั้นเอง
เมื่อเป็นเช่นนั้นท่านรอซูลจึงกล่าวว่า ตัวท่านเองนั้นมีความใกล้ชิดกับมูซายิ่งกว่าชาวยิวเสียอีก(ด้วยการเป็นนบีด้วยกัน) ท่านจึงให้มุสลิมถือศีลอดในวันดังกล่าวและเพิ่มอีกสองวันเพื่อไม่ให้มีความละม้ายคล้ายคลึงกับการถือศีลอดของชาวยิว....
...ในปีฮิจเราะฮฺที่สอง กาลเวลาก็ขยับเข้าใกล้รอมฏอนทุกที อายะฮฺนี้จึงถูกประทานลงมา
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ
"บรรดาผู้ศรัทธาทั้งหลาย! การถือศีลอดนั้นได้ถูกกำหนดแก่พวกเจ้าแล้ว เช่นเดียวกับที่ได้ถูกกำหนดแก่บรรดาผู้คนก่อนหน้าพวกเจ้ามาแล้วเพื่อว่าพวกเจ้าจะได้ยำเกรง"
....เมื่อเข้าสู่รอมฎอน มวลมุสลิมจึงพากันถือศีลอด ท่านทราบอะไรที่น่าทึ่งไหม?
...เมื่อมุสลิมถือศีลอดได้ครึ่งเดือน ก็ได้ปรากฏสงครามบะดัรฺ และชัยชนะก็เป็นของฝ่ายที่มีจำนวนสามร้อยกว่าคน ซึ่งคู่ต่อสู้ของเขานั้นมีพันกว่า พวกเขาชนะด้วยจำนวนที่น้อย ด้วยพละกำลังที่น้อย ด้วยอาวุธที่น้อย แต่ศรัทธาของเขาไม่ได้น้อยเลย...."
สรุปจากการบรรยายของ บาบออิสมาแอล สปันญัง อัลฟาฏอนี
