บันทึกสั้นๆ หลังจากได้รับอิสรภาพ
โดย หนูชื่อ เจ๊นูรีฮัน มาเลเซีย
การไปอยู่ค่ายในวันที่เราเป็นผู้ต้องสงสัย
เวลาหกวันนั้น มีอะไรหลายๆ อย่าง ที่ทำให้เรารู้จักโลกมากขึ้น
มันไมใช่เรือนจำ มันคือสถานที่หนึ่ง ที่น่าอยู่ด้วยซ้ำ ทำไมฉันถึงพูดเช่นนี้
ในหัวใจฉันวินาทีที่ถูกเชิญตัว ฉันคิดว่า ไม่มีสิ่งใดที่สำคัญไปกว่า การมอบหมายต่ออัลลอฮ ฉันมีอัลลอฮเคียงข้างฉัน ฉันมีทุกอย่าง
ฉันบอกตัวเอง ฉันอยู่ที่ไหนก็ได้ เพราะความสุขของฉัน คือการยอมรับกับทุกอย่างที่อัลลอฮประสงค์
ภาพที่ฉันมองเห็น ไม่เท่ากับหัวใจที่ฉันน้อมรับ
ฉันมักจะบอกกับหัวใจว่า วันใดก็ตาม ที่ฉันไม่มีใครในโลกนี้ เข้าใจฉัน ฉันยังมีอัลลอฮ ที่สามารถทำให้ฉันเข้าใจทุกอย่างในวันที่ไม่เหลือใคร
ฉันพูดกับหัวใจตัวเองว่า
ฉันยอมรับกับปัญหาที่เกิดขึ้น
ยอมจำนนและอดทดกับบททดสอบ
เพราะบททดสอบทุกครั้งที่มาเยือน
ทำให้หัวใจฉันพิชิตกับพระองค์เสมอ
...............
มีอยู่ช่วงหนึ่ง ขณะที่รองอธิบดี หน่วยงานเจ้าหน้าที่คดีพิเศษถามเกี่ยวกับประวัติส่วนตัว
ท่านถามถึงการเรียน และงานเขียน
เจ๊ ไม่เคยอาย ที่จะพูดความจริง เรียนไม่จบ ม.2 มันคือสิ่งที่เกิดขึ้นจริง
ท่านถามว่า ทำได้ไง ทั้งบุคลิก และการพูด การตอบคำถามอย่างมีความรู้
เจ๊ว่า สำหรับ ดิฉัน ความรู้ของอัลลอฮมันกว้างใหญ่ ความรู้ที่ได้มา มิใช่แค่ในห้องแคบๆ ...
ท่านศาสดาของเราก็อ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ แต่สิ่งที่ท่านให้เราจนทุกวันนี้ คือความจริงที่มนุษย์ทุกคนมีประโยชน์
ความรู้ ได้มาจาก การฟัง การคุย การมอง การรับรู้การสื่อสาร และอื่นๆ อีกมากมายที่เราสามารถเรียนรู้ได้
...............
วันอยู่ค่าย
คุยเล่นๆ กับเจ้าหน้าที่
ในเรื่องศาสนา
ทำไมอิสลามบางนิกายทำได้
ทำไมถึงคุณบอกว่าทำไม่ได้
แล้วแบบนี้ คุณก็ถูกต่อต้านซิ
เราบอกว่า ในอิสลาม มีทัศนะมากมาย
แต่เมื่อใดก็ตามที่ทัศนะ ไปขัดแย้งกับอัลกุรอานและการกระทำของท่านนบี เราเลือกที่จะไม่ทำ ถึงจะรู้ว่าอาจจะมีคนเกลียดก็ตาม
เราพูดความจริง
และอดทนกับสิ่งที่เกิดขึ้น
...............
อ่านข่าวที่เกี่ยวข้อง
คุมตัว‘เจ๊นูรีฮัน’นักเขียนแนวอิสลามเลิฟสตอรี่พร้อมสามี ทหารยืนยันไม่เกี่ยวเหตุระเบิดภาคใต้ตอนบน
ปล่อย‘เจ๊นูรีฮัน’พร้อมสามีแล้ว เตรียมเขียนหนังสือ“ฉันคือผู้ต้องสงสัยฯ DSI ณ ค่ายอิงคยุทธ”