"ความเหลื่อมล้ำ" มันเปิดประตูความยุ่งยากมาก
โดยเฉพาะทางเศรษฐกิจ ที่เรียกว่า "ปากท้อง" อันรายล้อมไปด้วยบรรยากาศแห
คนรวย ก็รวยขึ้น คนจน ก็จนลง
คนกลางๆ ก็ตะเกียกตะกาย
อยากขึ้นบนก็เหนื่อย ทุกข์ที่จะลงล่างก็กลัว
เหมือนกรณี "รถกระบะ" ที่กลายเป็นหัวข้อสนทนาเยอะ
หลายวงการ บางครั้งบางคราวก็กลายเป็นค
เพราะมันกระทบ "วงใหญ่" ของสังคม
คนรวยดูเหมือนไม่กระทบ แต่ระยะยาวกระทบแน่ๆ
เพราะอย่าลืมว่าปีรามิดที่เ
(เช่น ราคาก่อสร้างตึกรามบ้านช่อง
ส่วนคนที่มีรายได้น้อยที่ไม
การแก้ปัญหาความเหลื่อมล้ำท
ไม่ต้องเอาตัวชี้วัดที่คิดย
เอาเป็นว่า "บริการสาธารณะ" ที่จัดให้นั้น คนรวยอยากใช้ คนรายได้น้อยใช้งานง่าย
ที่สำคัญ คนออกนโยบาย "ต้องใช้" เป็นประจำ
เอาให้เห็นภาพ...
รถเมล์สาธารณะ ออกแบบยังไงให้คนนั่งเบนซ์ ขับบีเอ็ม ซิ่งปอร์เช่ อยากใช้ บริการยังไงให้คนรายได้น้อย
ลองนึกภาพ รถเมล์นั้น จะเป็นรถเมล์แบบไหนกัน ?
เรือสาธารณะ มอเตอร์ไซค์วิน รถสามล้อ เลยไปถึงรถสองแถว แท็กซี่
ถ้าถึงขัันนั้น ไม่ต้องไปพะวงเรื่อง "อูบง อูเบอร์"
มันก้าวไปอีกขั้นแล้ว ช่องว่างทางการบริการมันไม่
เมื่อนั้น "ความเหลื่อมล้ำ" มันจะทยอยอ่อนฤทธิ์ไปเรื่อย
แบบนี้ เป็นต้น
เรื่องรถกระบะ ก็เห็นใจ พูดยังไงใครๆ ก็ว่ากันไป
ห่วงความปลอดภัยของบุคคล ก็เห็นด้วย ดีชอบ ยกมือสนับสนุน
แต่ขอกดไมค์นิดนึง ... ขออนุญาต เห็นความปลอดภัยของประเทศชา
เพราะ การปล่อยให้ "ความเหลื่อมล้ำ" ซิ่งไปไกล โดยไม่ใส่เข็มขัดนิรภัยชื่อ
ประเทศจะหายนะ !
#PrinceAlessandro
06-04-2017
