หยดน้ำตาเด็กกำพร้าในวันรายออิดิ๊ลฟิตรี ปี ฮ.ศ. 1438
เขียนโดย ซานูซี เจ๊ะมะ (ที่นี่ชายแดนใต้)
รูปภาพจาก SALASA
ประสานงานศูนย์เด็กกำพร้า สอบรี ดอเลาะ และ NUWAS Ni
ที่นี่ชายแดนใต้……..อีกไม่กีชั่วโมงวันฮารีรายออิดิ๊ลฟิตรี ฮ.ศ. 1438 ประจำปี 2560 ใกล้จะมาถึง เดือนรอมฏอนอันประเสริฐกำลังจะจากเราไป ทุกพื้นที่ ทุกเมือง เต็มไปด้วยผู้คนและรถสัญจรไปมา เพื่อกลับสู่บ้านเกิด อย่างพร้อมเพียร์กัน ลูกที่เรียน ทำงานต่างจังหวัดหรือต่างประเทศ กำลังกลับไปหาพ่อแม่ พ่อแม่ที่อยู่ไกล กลับมาหาลูก ด้วยความคิดถึงและเต็มไปด้วยของฝากติดไม้ติดมือมากมาย เสื้อผ้าใหม่ๆราคาแพง ของกินที่แสนอเร็ดอร่อย พร้อมใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุขและรอยยิ้ม เพื่อสู่บ้านเกิด คนที่เป็นแม่สิ่งที่คิดมาตลอดที่อยู่ในใจเพื่อจะได้กอดลูก ลูกจะได้กอดแม่แสนจะอบอุ่น เด็กกำพร้าเพียงแต่มองบรรยากาศดังกล่าวด้วยความโศกเศร้า มองรถที่ติดยาวบนถนน แต่ความรู้สึกเหล่านี้เพียงแค่ความฝัน เพราะตนเองไม่มีพ่อกับแม่ หรือขาดใครคนใดคนหนึง ไม่รู้จะกลับไปหาใคร หยิบเสื้อตัวเก่าๆที่อยู่ในตู้ด้วยน้ำตาที่ไหลออกมา แล้วมองไปยังศูนย์เด็กกำพร้าที่ตนเองใช่ชีวิตอยู่มาตลอด แล้วเดินจากไป
เช้าวันรุ่งขึ้นของวันฮารีรายออิดิ๊ลฟิตรี เสียงอาซาน(ตาสแบฮรายอ) ที่สุดซึ่งแสนจะโศกเศร้า เพียงปีละสองครั้ง ผ่านออกมาทางสายสู่ชุมชน บ้านเมืองและทั่วพื้นที่ ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของผู้คนหลายๆพื้นที่ แต่ด้วยใบหน้าที่แสนจะโศกเศร้าของเด็กกำพร้าที่มีตัวเพียงโดดเดียว ตื่นขึ้นมาเห็นหมอนข้างๆที่คอยกอดทุกค่ำคืนโดยไม่เคยเห็นหน้าตาของพ่อแม่เลยแม้แต่ครั้งเดียว หรือ ไม่เคยได้รับความรู้สึก ของคำว่า ความอบอุ่น น้ำตาที่ไหลผ่านแก้มด้วยความเศร้าใจที่เก็บภายในหัวใจมาตลอด เสียงร้องให้เบาๆเพียงตนเองได้ยินเพียงคนเดียว ในวันฮารีรายออิดิ๊ลฟิตรี ที่เป็นวันแห่งความสุขของพี่น้องหลายๆคน ที่เต็มไปด้วยครอบครัวที่แสนอบอุ่น สวมใส่เสื้อใหม่ๆ ราคาแพง เต็มไปด้วยอาหารอเร็ดอร่อยเต็มทุกบ้านทุกเมือง
แต่เด็กกำพร้าไม่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับใคร เพราะรู้สึกวิตกกังวลกับคำว่าดูถูกของคนหลายๆคน ที่บางคนมองแต่จ้องเสื้อเก่าๆที่ใส่ในวันรายออิดิ๊ลฟิตรี แต่เด็กกำพร้าเข้าใจสถานะของตนเองดี ที่ทุกคนจะรู้จักในนามเด็กกำพร้า คนที่ไม่มี่พ่อแม่ตั้งแต่เด็กๆ คนที่อยู่กับพ่อแม่เพียงเวลาน้อยนิด คนที่พ่อเสีย เหลือแม่เพียงคนเดียว คนที่แม่เสียเหลือพ่อเพียงคนเดียว หรือแม้กระทั่งคนที่พ่อแม่ทิ้งลูกลงถังขยะตั้งแต่ตนเองยังเด็กๆหรือเด็กที่คุณพ่อคุณแม่ไม่ได้เลี้ยงเลย ปล่อยตามเลยแล้วแต่จะไปไหน หรือเด็กๆที่ต้องหนีออกจากบ้านเพราะไม่เข้าใจกัน ครอบครัวแตกแยก แม่ไม่เข้าใจลูก ลูกไม่เข้าใจแม่ หลากหลายมุมมองหลากหลายความคิด ของคนแต่ละคนแล้วแต่จะมองว่าคือเด็กกำพร้า
ในวันสำคัญของศาสนาอิสลามที่ใกล้จะมาถึง อยากเห็นวันรายออิดิ๊ลฟิตรี ฮ.ศ. 1438 เป็นวันแห่งความสุขของเด็กกำพร้า ผมเชื่อว่าความแตกต่างทางด้านฐานะของคนเราย่อมแตกต่างกัน บางคนมีเยอะบางคนมีน้อย บางคนไม่มีเลย แต่อยากให้วันรายออิดิ๊ลฟิตรี เป็นวันหนึงที่ท่านได้เช็คน้ำตาเด็กกำพร้า ด้วยมือของท่านเองเท่าที่เราสามารถทำได้
- อยากเห็นเศษเงินในกระเป๋าของท่าน เป็นเงินที่มีค่าสำหรับเด็กกำพร้า
- อยากเห็นอาหารที่แสนนาเบื่อของท่าน ที่ท่านได้กินทุกๆวัน เป็นกิจวัตรประจำวัน เป็นอาหารที่มีค่าที่สุดของเด็กกำพร้า เด็กๆไม่ค่อยได้มีโอกาสได้กินอาหารอเร็ดอร่อยๆเหมือนพวกเราครับ
- อยากเห็นบ้านหลังใหญ่โตของท่าน เป็นที่ต้อนรับให้เด็กกำพร้าได้มานั่ง บนเก้าอี้ที่เขาไม่เคยมานั่งมาก่อนเลย เพราะเด็กๆไม่มีโอกาสเหมือนท่านหรอก เด็กๆเพียงใช่ชีวิต ที่ศูนย์เด็กกำพร้าหรือพื้นที่ใดพื้นที่หนึงที่ขาดความอบอุ่น เด็กบางคนแม้บ้านของตนเองไม่รู้ว่าอยู่ไหน
- อยากเห็นสายตาเต็มไปด้วยรอยยิ้มของท่าน ยิ้มให้กับเด็กกำพร้าด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยหัวใจ ที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง เพราะบางครั้งเด็กๆกำพร้าไม่เคยได้รับสิ่งเหล่านี้เลย
- อยากเห็นอ้อมกอดของท่านในวันรายออิดิ๊ลฟิตรี เป็นอ้อมกอดที่แบ่งปันให้กับเด็กกำพร้าที่อยู่ใกล้ท่านมากที่สุด บางครั้งเด็กๆไม่เคยรู้สึกความอบอุ่นของคำว่ากอดเลย
- อยากพ่อเห็นพ่อแม่กอดลูกๆในวันรายออิดิ๊ลฟิตรี และให้ความอบอุ่นกับลูก
- อยากเห็นลูกๆเข้ามากอดพ่อแม่ พร้อมขอโทษกับสิ่งที่ผิดพลาดที่ผ่านมา
- อยากเห็นวันฮารีรายออิดิ๊ลฟิตรีวันแห่งเริ่มต้นชีวิตใหม่ของทุกๆคน
- อยากเห็นวันฮารีรายอเป็นวันเริ่มต้นในการเลิกยาเสพติดของน้องๆที่กำลังติดยา
จากที่ผมได้ลงพื้นที่ ศูนย์เด็กกำพร้า ที่กะลาพอ ร่วมกับช่างภาพมืออาชีพ SALASA และนายสอบรี ดอเลาะ และนี้คือสิ่งที่น้องนาวาวี อับดุลเลาะ น้องอยู่ศูนย์เด็กกำพร้าที่ บ้านกะลาพอ อำเภอสายบุรี จังหวัดปัตตานี ได้พูดจากใจออกมาว่า อยากให้เพื่อนๆได้กอดพ่อแม่ ทำความดีต่อพ่อแม่ ในวันฮารีรายออิดิ๊ลฟิตรี และทำความดีตลอดไป อย่าทำให้ท่านต้องเสียใจ อะไรที่เราสามารถทำได้ก็อยากให้ทำ โดยเฉพาะการเป็นเด็กดีของพ่อแม่ น้องนาวาวีได้บอกอีกว่าสำหรับผมเองไม่มีโอกาศกอดพ่อแม่เหมือนเพื่อนๆอยากให้เพื่อนๆทำเถอะครับ คำพูดเพียงน้อยนิดจากน้องนาวาวี อับดุลเลาะทำให้ผมซึ่งใจและภาคภูมิใจผมเชื่อว่าถ้าเพื่อนๆอยู่ ณ.จุดนี้ได้ยินน้องพูดคงจะรู้สึกเหมือนผมเช่นเดียวกัน ตอนนั้นผมได้ถือกล้องถ่ายวีดีโอ แทบจะอธิบายไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร ผมเชื่อเหลือเกิน คำพูดของน้องสามารถเป็นแบบอย่างกับผมและเพื่อนๆ น้องๆเยาวชนทุกคน ที่เราต้องเชื่อพ่อแม่ รักพ่อแม่ และอย่าทำให้ท่านทั้งสองเสียใจเพราะเราเลย หรือถ้าพวกเราเคยทำอะไรให้ท่านทั้งสองเสียใจ วันรายออิดิ๊ลฟิตรีเราเข้าไปกอดท่าน หอมแก้มท่าน เพราะต่างคนต่างไม่รู้ว่าท่านทั้งสองต้องจากเราเมื่อไร เมื่อวันนันมาถึงเราคงไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว เหมือนน้องนาวาวี น้องไม่เคยมีโอกาสได้กอดพ่อกับแม่เลยครับ อยากให้พวกเราที่มีโอกาศพยายามทำความดีต่อท่านเถอะครับ นอกจากจะเป็นเด็กดีต่อพ่อแม่แล้วเป็นเยาวชนรุ่นใหม่ ที่เป็นคนดีและพร้อมจะพัฒนาชุมชน และประเทศชาติในอนาคตต่อไปครับ
อีกคนหนึงที่ผมอยากนำเสนอ คือ น้องมะ น้องอยู่ศูนย์เด็กกำพร้า ที่บ้านกะลาพอเช่นเดียวกัน น้องได้บอกว่าเมือถึงวันฮารีรายออิดิ้ลฟิตรี บาบอ(ซึ่งเป็นโต๊ะครูคอยสอนน้องและดูแลน้องๆที่กำพร้า) จะให้น้องๆกลับบ้าน แต่น้องมะบอกว่า ถึงกลับบ้าน พ่อไม่มีแล้ว มีแต่แม่ แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ตนเองรู้สึกผูกพันมากกับที่นี่ ถึงแม้วันฮารีรายออิดิ๊ลฟิตรี บาบอจะให้กลับบ้านของตนเอง แต่ที่นี้คือบ้านหลังหนึงที่อยู่ในหัวใจน้องตลอดไป น้องได้บอกอีกว่า ในวันรายออิดิ๊ลฟิตรี อยากกลับมาหาบาบออีกครั้ง ความผูกพันของน้องมะ กับศูนย์เด็กกำพร้ากะลาพอ รู้สึกรักและอยู่ในใจตลอดไป
วันนั้นที่ศูนย์เด็กกำพร้า ผมจำได้ว่า ได้เอาสมุดบันทึกเล็กๆในกระเป๋าของผม ออกมาเขียนเรื่องราวต่างๆที่ผมต้องการเขียน มีน้องเข้ามาดูติดๆเลยครับ แต่ละคนน่ารักมาก พยายามบอกชื่อตัวเองด้วย น้องที่อยู่ล้อมรอบตัวผม มีน้องรอฟิต อานัส อับดุลเลาะ ฟาสฮาน ฮาวูตี อาหาหมัด เมาลานา และกอลปี โดยทุกคนให้ผมเรียกชื่อแต่ละคน แล้วจะยกมือกัน
ในนามผู้เขียน และช่างภาพ SALASA ขอขอบคุณทุกๆท่านที่ติดตามงานเขียนและรูปภาพสวยๆมาโดยตลอด ทุกเรื่องและทุกพื้นที่ที่เราได้เห็น ทุกคนทำด้วยหัวใจไม่ได้มีค่าตอบแทนอะไรเลยครับ เพื่อต้องการนำเสนอบ้านเราในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ ได้เห็นอะไรดีๆอีกมากมาย คนที่นี้จะมีความแตกต่างทางด้านประเพณี ศาสนา และวัฒนธรรมแต่เราอยู่อย่างมีความสุข ช่วยเหลือซึ่งกันและกันมาช้านาน
ถ้าเพื่อนๆหรือใครที่สนใจอยากมาเยียมน้องๆที่ศูนย์เด็กกำพร้ากะลาพอ สามารถมาได้น่ะครับ ซึ่งศูนย์แห่งนี้จะอยู่ติดถนนใหญ่ครับ ถ้าขับรถจากปัตตานีมุ่งไปสู่จังหวัดนราธิวาสเลยปาลัส ประมาณเจ็ดกีโลเมตรก็จะถึงครับ ศูนย์จะมีหลังคาสีเขียวทางขวาติดถนนใหญ่ครับ หรือสามารถติดต่อได้กับ มูบาร็อก น้องที่ช่วยๆดูแลน้องๆ 084-8902034 หรือบาบอคอลีตา (บาบอที่เสียสละ เพื่อน้องๆเด็กกำพร้า 082-8238001 ขอขอบคุณน่ะครับที่ให้การต้อนรับเป็นอย่างดีครับ สักวันถ้ามีโอกาศจะกลับมาเยี่ยมน้องๆอีกครับ
ในนามผู้เขียน (ที่นี่ชายแดนใต้) ช่างภาพมืออาชีพ SALASA และน้องๆทุกคน ขอให้ท่านมีแต่ความสุข และขอให้อัลลอฮ์ทรงตอบรับดุอา และตอบรับอามาลตลอดเดือนรอมฎอนอันประเสริฐ
SELAMAT HARI RAYA AIDILFITRI MAAF ZAHIR&BATIN 1438
